Voor spontane acties is er geen plek meer
In plaats daarvan moet alles worden gereserveerd en bevestigd.
Ik ben dol op ontbijten op het strand na een wandeling met de honden. Maar alleen als het mooi weer is. Eten op een terras bij het water? Je kunt me niet gelukkiger maken op een zwoele zomeravond. Spontaan naar de film op zondagmiddag? Heerlijk. Zeker met baggerweer. Weekendje weg? Graag! Al zijn de Wadden in de stromende regen heel andere Wadden dan de Wadden in de zon.
Moraal van dit verhaal? Wat zou het heerlijk zijn om last minute, spontaan en niet echt gepland go with the flow iets te kunnen ondernemen als dat zo uitkomt. Naar een zondagmiddagconcert omdat er deze zondag toch niets anders op het programma staat en je even uitgenetflixt bent. Naar het museum op maandagochtend omdat deze maandagochtend echt wel wat sjeu kan gebruiken. Een Indonesische rijsttafel als je niets kunt bedenken waar het water je nu méér van in de mond loopt dan al die eindeloze bakjes, meer bakjes met lekkernijen zelfs dan er op twee rechauds passen.
Alleen kunnen al deze dingen bijna nooit omdat alles, ja echt alles, van tevoren gereserveerd en bevestigd en vaak ook aanbetaald moet worden – dat laatste ter voorkoming van no-shows – en er in deze wereld geen plek meer is voor dat spontane lastminutegevoel. Na corona is een avond lang tafelen er zelfs op reservering al niet meer bij omdat je in een tijdslot wordt gepropt – hartelijk welkom, u hebt 105 hele minuten de tijd om te genieten voordat we u vriendelijk verzoeken om uw rekening te voldoen en plaats te maken voor de gasten van het volgende tijdslot.
Kniezen om de teloorgang van de spontane wereld gaat me niet helpen, want de reserveringsmaatschappij is een noodzakelijk kwaad. Dat komt: we zijn met te veel en hebben het – alle crises ten spijt – met te veel te goed. Waar de reservering ooit een teken van exclusiviteit was – weet je nog de kick als je zo’n sierlijk gekalligrafeerd kaartje met jouw naam erop op tafel zag staan? – is die nu een bevestiging dat je slechts een van de velen bent die het zich kan permitteren om vandaag te gaan rijsttafelen en zondagmiddag het Concertgebouw binnen te wandelen. Wat mij helpt is te bedenken dat de mensen die zich geen reservering kunnen permitteren met nog veel meer zijn dan wij die zo van de spontane actie zijn.
Bron: NRC
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
