Voor mij dit jaar geen kerstdiner
Toen Desiree van de week in de krant las dat we Kerstmis dit jaar maar met maximaal zes mensen mogen vieren was ze erg opgelucht.
Niet omdat het er maar zes mogen zijn, maar juist omdat het er niet meer dan zes hoeven te zijn. Dat scheelt haar een heleboel frustratie.
‘Mijn ouders zijn niet onbemiddeld. Ze hebben jaren hard gewerkt om van hun bedrijf een succes te maken en na hun pensioen heeft mijn broer het stokje overgenomen. Ze delen graag en zo is ooit de traditie geboren dat wij Tweede Kerstdag met de hele familie vieren in een chic hotel. Op uitnodiging van onze ouders schuiven mijn broer, zus en ik al jaren met onze gezinnen aan bij een fantastisch diner en blijven we daarna allemaal overnachten in de kamers die ze voor ons gehuurd hebben.
Jarenlang waren het legendarische avonden waar veel gelachen werd. Het samenzijn was altijd fijn en we genoten ervan om te zien dat onze ouders zo blij waren dat we bij elkaar waren. Maar sinds vorig jaar is er van die fijne sfeer niets meer over.
Na een huwelijk van twintig jaar gingen mijn broer Hans en mijn schoonzusje vorig jaar vrij plotseling uit elkaar. Mijn broer had het erg druk in het bedrijf en vergat om naar zijn vrouw en kinderen om te kijken. Helaas klapte daardoor hun relatie en bleef mijn broer gebroken en vol schuldgevoel naar zijn kinderen achter.
Maar in plaats van er wat van te willen maken zwelgt Hans in zelfmedelijden. Omdat hij geen tijd heeft voor co-ouderschap ziet hij zijn kinderen alleen in het weekend. Maar mijn neefjes zijn inmiddels pubers en gaan hun eigen gang. Voor mijn broer is het dus pijnlijk duidelijk dat hij een groot deel van hun jeugd gemist heeft. Hij hoeft niet meer mee naar de zwemles en de voetbaltrainingen. In het weekend gaan de jongens met hun vrienden uit en zit mijn broer alleen thuis op de bank. En daar begon het.
De drank werd een stille liefde die altijd naar hem wilde luisteren en troost gaf. Vaak had Hans in de loop van de middag al een fles wijn achter de kiezen en als hij een avondje stevig doordronk ging er ook nog een halve krat bier achteraan. Zijn zucht naar alcohol kon mijn broer lang verborgen houden tot hij op de zaak grove fouten begon te maken. Zo erg dat de financieel directeur contact met mijn ouders opnam omdat hij zich grote zorgen maakte over het bedrijf en de manier waarop Hans ermee omging.
Toen moest mijn broer wel met de billen bloot. Hij werd hij op non-actief gesteld om aan zijn drankprobleem te kunnen werken. Na een paar weken in een kliniek in Zuid-Afrika kwam hij herboren terug, zoals hij het noemde. Maar niets was minder waar. Hans kreeg een enorme terugval toen hij hoorde dat zijn ex bij haar nieuwe vriend wilde intrekken.
Tijdens ons laatste kerstdiner, van vorig jaar, liet hij zich volledig gaan. Het hoofdgerecht was nog niet opgediend of Hans sprak al met een dubbele tong. Hij werd ook heel vervelend naar onze ouders. Hij riep hardop tegen iedereen die het maar horen wilde dat hij de enige echte directeur van het bedrijf was. Mijn arme ouders geneerden zich rot en ook mijn zus en ik wisten niet waar we moesten kijken. Mijn moeder probeerde de ober duidelijk te maken mijn broer niet meer bij te schenken maar toen Hans dat doorkreeg werd hij woedend en liep hij vloekend en tierend de zaal uit.
Helaas is Hans nog steeds niet van de drank af en zit hij nu thuis. Zijn positie in het bedrijf is door iemand anders overgenomen en dat neemt hij onze ouders enorm kwalijk. Dat ik kerst dit jaar alleen thuis met mijn eigen gezin kan vieren is voor mij geen teleurstelling, het komt juist goed uit. Want ik moet er niet aan denken om weer met een beschonken broer aan een tafel in een restaurant te moeten zitten. Dat kunnen we onze ouders niet nog een keer aandoen…’
