Franska.nl

Twintigers en dertigers zitten er niet mee, een bezoek aan de psycholoog of relatietherapeut

Want als zelfs onze kroonprinses er geen geheim van maakt nu en dan een psycholoog te raadplegen?

 

Zie hier de generatiekloof. Om te beginnen met relatietherapie. Vroeger was dat ongeveer synoniem voor stervensbegeleiding – de laatste strohalm voor de boedelscheiding, zeg maar – en ook niet iets om aan de grote klok te hangen. Nu zien relatietherapeuten stelletjes van zeventien en achttien jaar in hun spreekkamer. U zegt? Jazeker! Maar vooral heel veel twintigers, dertigers en veertigers. Soms ook onder het motto ‘baadt het niet dan schaadt het niet’, waarmee wordt bedoeld dat zelfs als de relatie er niet mee kan worden gered, het dan in ieder geval wel weer wat zelfkennis oplevert, wat ook nooit weg is.

 

De aanleiding voor de gang naar de therapeut is dat de alledaagse werkelijkheid heel wat taaier en saaier is dan werd aangenomen. Minder leuk en lang niet altijd van het romantische gehalte dat wordt voorgesteld in films en op de socials. In het prille begin is het wel nog vaak één grote aaneenschakeling van uit eten, stappen en op reis. Maar het moment dat de sleur toeslaat is onvermijdelijk en voordat je het weet loop je ruzie te maken over wie de was moet doen. Ben je daarbij ook nog eens onmachtig in het uitpraten van dit soort issues, dan hobbelt het rap achteruit met de romantiek en de liefde. Behalve dus als een therapeut het voor elkaar krijgt om je te leren luisteren naar de ander, ergernissen op tijd met die ander ‘te delen’ en te leren accepteren dat een ruzie op zijn tijd er gewoon bij hoort en heus geen big deal hoeft te zijn.

 

Vergeet daarnaast ook niet dat twintigers en dertigers zijn opgegroeid met de gedachte dat het leven maakbaar is. Geluk en succes is voor een beetje millennial een keuze en wie niet gelukkig is moet het geluk afdwingen en daar kan een psycholoog of coach heel goed bij van pas komen. Een uurtje op de divan wordt gezien als een luxe die je jezelf moet gunnen en vergelijkbaar met een bezoek aan de sportschool. Als zelfs onze kroonprinses sans gêne naar buiten brengt dat ze nu en dan een psycholoog raadpleegt, dan is toch zeker iedereen de schaamte voorbij als het erom gaat hulp te zoeken als je die nodig hebt?

 

Hoe het dan zit met het oude adagium dat een mens op z’n best is als hij een beetje lijdt? Zolang al die influencers en coaches altijd maar doen alsof ze zelf supergelukkig zijn of zeggen dat je volmaakt gelukkig kunt zijn als je dat maar wilt, zou je zomaar pardoes in de war raken als je even óngelukkig bent. En dat terwijl het echt de normaalste zaak van de wereld is als je dertig procent van je tijd ongelukkig bent.

 

Conclusie? We zijn een beetje doorgeslagen en de waarheid ligt zoals zo vaak in het midden. Waarmee in dit geval wordt bedoeld dat je je niet hoeft te schamen om hulp te zoeken als je die hulp echt nodig denkt te hebben, maar dat je soms ook best ver komt door even je schouders eronder te zetten in plaats van te piepen.

 

Bron: het Parool