Top tien favoriete Franse films
In de zomer kijken we in Frankrijk zelden tv. We spelen ’s avonds een potje backgammon of we scrabbelen op het terras.
In de winter zitten we met een boek in een luie stoel voor de houtkachel. Terug in Nederland kijk ik in de winter wel graag tv, het liefst films en zeker ook Franse. Heerlijk om de taal weer te horen en het Franse landschap of de grote steden weer eens te zien.
Steek de open haard maar aan of zet de verwarming een tandje hoger, schenk jezelf iets lekkers in, schud de kussens van de bank op en voel je in Franse sferen met deze tien films. We tellen af naar nummer 1…
10. Être et avoir (2002)
Deze ontroerende en bij vlagen grappige documentaire gaat over een kleine Franse dorpsschool op het platteland van de Auvergne. De film volgt een heel schooljaar van een klasje van dertien kinderen (met leerlingen van vier tot twaalf jaar) en hun meester Georges Lopez. Deze meester is geboren om les te geven. Hij verheft nooit zijn warme, rustige stem en hij heeft engelengeduld. Hij laat de kinderen pannenkoeken bakken in zijn gezellige klaslokaal en troost net zo makkelijk een huilende peuter als een verdrietige twaalfjarige met een ernstig zieke vader. Een leraar die je ieder kind gunt. We maken hem in zijn laatste jaar mee, want meester Lopez gaat met pensioen.
9. La Grande Vadrouille (1966)
Deze komische oorlogsfilm was tot Titanic (1997) de best bezochte film in Frankrijk: maar liefst zeventien miljoen Fransen gingen ervoor naar de bioscoop. We volgen de bemanningsleden van een neergeschoten Engelse bommenwerper boven Parijs, tijdens WOII. Eén Engelse vlieger komt in de dierentuin terecht. De tweede bij een driftige dirigent, gespeeld door Louis de Funès. De derde bij een sullige en naïeve huisschilder, een rol van Bourvil. De Funès en Bourvil besluiten om de Engelsen naar de Bourgogne, het onbezette gedeelte van Frankrijk, te brengen en dat levert onderweg het ene na het andere kolderieke avontuur op. Klassiek is de scène waarin De Funès per ongeluk in hetzelfde hotelbed belandt als de heel hard snurkende Duitse officier die naar hem op zoek is. De chemie tussen De Funès en Bourvil spat na meer dan 50 jaar (!) nog steeds van het scherm af.
8. Amour (2012)
Amour is zeker geen doorsnee liefdesverhaal. Dit is het confronterende verhaal van het echtpaar Anne en George, allebei in de tachtig. De hele film speelt zich af in het luxe Parijse appartement waar deze twee gepensioneerde muziekdocenten wonen. Als Anne een beroerte krijgt, verandert het kabbelende, routineuze leven van dit echtpaar drastisch. Zij laat haar man beloven haar nooit naar een verpleeghuis te sturen. George probeert haar te verzorgen, maar Anne takelt lichamelijk en mentaal snel af. Uiteindelijk neemt een uitgeputte George, met alle liefde die hij voor zijn vrouw voelt, de moeilijkste beslissing van zijn leven.
7. Les femmes du sixième étage (2010)
Parijs, begin jaren 60. Beurshandelaar Jean-Louis Joubert leidt, samen met zijn mondaine vrouw, in het chique 16de arrondissement een comfortabel maar voorspelbaar leven. Met de komst van het knappe Spaanse dienstmeisje María wordt de sleur doorbroken. María betrekt een piepklein zolderkamertje in het huis, waar nog meer Spaanse dienstmeiden wonen. Allemaal zijn ze in dienst bij rijke families. Deze vrouwen laten Jean-Louis een andere kant van het leven zien en zorgen ervoor dat hij niet alleen een minder saaie man wordt, maar ook een minder voorspelbaar leven gaat leiden. Een lichtvoetige komedie over de vooroordelen over rijk en arm.
6. Jean de Florette & Manon des Sources (1986)
De belangrijkste reden waarom dit tweeluik op de zesde plaats staat, is volgens veel deelnemers aan de filmpoll ‘Het adembenemend mooie, ruwe en gortdroge landschap van de Provence. Het echte Frankrijk van vroeger’. Stadsmens Jean de Florette (gespeeld door Gérard Depardieu) erft een landgoed en gaat daar met zijn vrouw en dochter aan de slag als boer. Buurman (Yves Montand – zelf opgegroeid in de Provence) en zijn neef zitten Florette op achterbakse wijze dwars. Tien jaar later zien we in het vervolg ‘Manon des Sources’, dat de dochter van Florette inmiddels een prachtige jonge vrouw is geworden. Zij wreekt zich voor het onrecht dat haar vader is aangedaan. Hoewel de film wat gedateerd aandoet, is het verhaal over goed en kwaad, hebzucht, liefde en wraak nog steeds van alledag.
5. Les Uns et les Autres (1981)
De opnames voor ‘Les uns et les autres’ namen vijf jaar in beslag. Er deden honderdtwintig acteurs en tweehonderd dansers aan mee en er werd in vier verschillende landen gefilmd. De film heeft weinig dialoog, er is veel ruimte voor zang, muziek en ballet. We volgen van 1936 tot 1980 de levens van vier muzikale families uit Frankrijk, Amerika, Duitsland en Rusland die allemaal zijn beïnvloed door WOII. Het verhaal begint in 1936 in Rusland met de casting van prima-ballerina’s en de film eindigt met een grootse, opzwepende opvoering van Ravels Boléro. Alle overlevenden van de vier families zijn hier aanwezig: als zanger, balletdanser, dirigent of als toeschouwer.
De personages in de film zijn losjes geïnspireerd op o.a. Edith Piaf, Roedolf Noerejev en Glenn Miller.
4. La famille Bélier (2014)
De familie Bélier lijkt op het eerste gezicht een gewoon gezin met twee kinderen. De gezinsleden runnen een boerderij in Normandië en verkopen hun kaas op de plaatselijke markt. Wat de Béliers anders maakt is dat drie leden in het gezin doof zijn. Alleen de oudste dochter Paula van zestien kan horen. En dat niet alleen: ze blijkt over een fantastische zangstem te beschikken. Haar muziekleraar spoort haar aan om deel te nemen aan een nationale zangwedstrijd, die haar een studiebeurs in Parijs kan opleveren. Paula staat nu voor een groot dilemma. Ze wil haar ouders, voor wie ze de oren en de mond is, niet in de steek laten. Maar een eigen leven in Parijs trekt haar ook. Ontroerende feelgoodfilm met een prachtige debuutrol van Louane Emera als Paula.
3. Amélie, le fabuleux destin d’Amélie Poulain (2001)
De film Amélie valt in de categorie romantische komedie maar is zo veel meer dan dat. Het is een modern, kleurrijk (vooral rood en groen) sprookje met een suikerzoet laagje. Serveerster Amélie ontdekt achter de plint van haar Parijse appartement een oud blikje, gevuld met persoonlijke spulletjes, dat lang geleden van een vorige bewoner moet zijn geweest. Ze spoort de inmiddels volwassen man op en zorgt ervoor dat hij het blikje weer in zijn bezit krijgt. Als Amélie ziet hoe gelukkig hij daarvan wordt, besluit ze haar leven te wijden aan het helpen van anderen. Zo wordt ze naast koppelaarster ook beschermengel en wonderdoener. Omdat Amélie vooral bezig is met het geluk van anderen, vergeet ze zichzelf een beetje. Totdat ze Nino tegenkomt, die weggegooide en doorgeknipte pasfoto’s spaart…
2. Bienvenue chez les Ch’tis (2008)
Philippe, chef op een postkantoor in de Provence, wil dolgraag overgeplaatst worden naar de mooie Côte d’Azur. Maar door zijn eigen stomme schuld wordt hij verbannen naar departement 59: Le Nord. Alle clichés die Fransen hebben over de noorderlingen komen in deze film aan bod: ze zuipen, ze stinken naar kaas en ze zijn altijd nors. En in Le Nord is het altijd koud en het regent constant. En inderdaad: Philippe passeert het bord van Nord-Pas-de-Calais en het begint direct te stortregenen. De misverstanden met zijn nieuwe collega’s zijn door het onverstaanbare Ch’ti-accent ook niet van de lucht. Regisseur en acteur Dany Boon groeide zelf op in het noorden van Frankrijk. Hij maakte met liefde deze vriendelijke volkskomedie die voor een massale toeristenstroom naar het plaatsje Bergues zorgde. Frankrijk omarmde de film: een op de drie Fransen ging naar de bioscoop en dat maakt Bienvenue chez le Ch’tis nog steeds de best bekeken bioscoopfilm van Frankrijk.
1. Intouchables (2011)
Je bent een tot aan de nek toe verlamde miljonair en je bent op zoek naar een persoonlijk verzorger. Waarom zou je dan een uitkeringstrekker uit de Parijse banlieue aannemen die liever niet werkt en zelfs nog nooit een rolstoel heeft geduwd? Het antwoord is simpel: omdat hij geen medelijden met je heeft. En zo krijgt de jonge, brutale, Senegalees Driss de baan en moeten twee volslagen tegenpolen het maar met elkaar doen. Rijk versus arm, wit versus zwart, hoge cultuur versus lage cultuur. Tegenstellingen die voer zouden kunnen zijn voor een doldwaze komedie of een zwaar drama, maar dat is Intouchables niet. Dat heeft te maken met het aanstekelijke spel van de twee hoofdrolspelers (François Cluzet en Omar Sy) en met het feit dat het verhaal wel klinkt als een sprookje, maar gebaseerd is op de werkelijkheid. En telkens als Driss (Sy) lacht… dan begint de zon vanzelf te schijnen!
