Franska.nl

Zo word ik blij omdat Eva Jinek er niet meteen weer uitgeknikkerd is bij RTL, omdat ze niet onmiddellijk 2 miljoen kijkers scoorde. Ze gunden haar de tijd, en daarom kan ik nu zo’n beetje de hele avond naar haar programma kijken.

In ruil daarvoor zeurt Eva nu even niet over lange werkdagen, maar is ze nog harder gaan werken! Voor wat hoort wat, vindt ook zij. En dat is ook mijn wereld.

Ik kijk dus met plezier nu naar hoe ze weer groeit in haar nieuwe decor. Ik lig in een deuk om de blunders van de redactie, die zij schaamtevol (en gierend van de lach) in goede banen probeert te leiden. Ik vind het fijn dat ze haar gasten serieus neemt, en ze ook op hun gemak stelt. Dat ze ze laat uitpraten, als dank voor hun aanwezigheid, maar ook stevig aanpakt als ze alleen maar reclame voor zichzelf of hun standpunt komen maken (en verder niks zeggen).

En dat allemaal zonder reclame tussendoor! Hmmm… op zo’n moment voel ik me ontzettend gewaardeerd als kijker.

En daar valt dus iets uit te leren! Want neem nou Air France-KLM. Hoe haal je het in je hoofd om de bonus van een topman te willen verhogen, als je tegelijkertijd je hand ophoudt bij de staat?!

De staat die zijn kas moet vullen met (onder andere) de bijdragen van inmiddels ontslagen, en radeloze, KLM-medewerkers! Dan mag je nóg zo doorgeleerd hebben, maar volgens mij ben je dan heel erg de weg kwijt en wordt het tijd dat je uit je ivoren (verkeers)toren afdaalt om een kijkje op de grond te komen nemen.

En het kan ook anders, hè! Want neem nou dat stel met een restaurant dat nu gedwongen gesloten is. Nul komma nul inkomen dus! Maar wel vrienden, als prettig gevolg van goed doen of goed zijn. En die vrienden die wilden hen financieel steunen. Zodat het restaurant gewoon kan blijven bestaan en straks weer open kan.

De restauranthouders vonden dat echter te ver gaan en nu hebben ze samen een heel leuke oplossing gevonden. De weldoeners komen nu wekelijks langs voor een drie-gangenmenu, maar dan in hun eigen busje.

Hoe leuk is dat? Ze nemen zelfs hun eigen wijnglazen mee!

En het resultaat? Everybody happy, plus een krantenbericht waar ik dan ook weer blij van word.

O, wat zou ik me thuis voelen in een wereld waar het altijd zo zou gaan. En daarom wil ik het volgende voorstellen aan KLM…

Ik heb namelijk een aller-schattigst, klein, blauw autootje. Er zitten geen vleugeltjes aan, maar verder doet het aardig denken aan een vliegtuigje. Als ik dan wekelijks langskom op Schiphol, en dan mijn dashboardkastje uitklap, dan kan een “O” (en het maakt me niet uit of het nou de CEO, de CFO of de CRO is) daar één keer per week zo’n vliegtuigmaaltijd op neerzetten, en dan ben ik toch een beetje uit eten.

Ik voel me dan zelfs een klein beetje op vakantie, en zij kunnen dan iets terugdoen in plaats van zichzelf verrijken. En dat lijkt mij voor alle partijen heel gezond!

Want laten we wel wezen: hoe vitaal is zo’n vliegtuigmaatschappij nou eigenlijk?

Het gaat daar vaak alleen maar over vakanties, toch? En de goederen die heen en weer gevlogen moeten worden, die kunnen we misschien ook wel in ons eigen land gaan produceren? Dan kunnen we meteen stoppen met dat heen en weer gesleep van gesubsidieerde spullen, en alles wat we dan zelf gaan produceren kunnen we ook gewoon zelf gaan consumeren. Ik zeg: goed voor de werkgelegenheid én het milieu.

Maar ja… ik heb er geen verstand van. En dat weet ik hoor.

En ik haat de Facebookkreet “delen is lief”, maar toch blijf ik maar denken dat dat beter voor de wereld zou zijn.

Dom hè?