Franska.nl

Na de kinderen is nu ook mijn kat druk bezig om uit te vliegen. Hij is nu zes jaar oud en luistert ineens voor geen meter meer. Hij houdt zich niet meer aan gemaakte afspraken over binnen zijn, buiten zijn, slapen gaan, eten, drinken enzovoort. En waar hij nou naartoe gaat als hij weer hele nachten niet thuiskomt? Geen idee!

Net als bij de kinderen weet je het nooit zeker, maar ik vermoed dus Frankrijk. En ik zal even uitleggen hoe ik daar zo op kom.

Hij heeft namelijk een behoorlijk Franse inslag, want als kitten bleek hij al dol op wijn. Dat vond ik eerst wel een pluspunt want ik hou daar zelf ook van, maar qua gezondheid leek het me voor hem nog slechter dan voor mij. Dus van de glazen heb ik hem leren afblijven.

Toen er echter een keer een lekkende fles in de wijnkast bleek te liggen, was het voor hem natuurlijk feest. Toen kwam er ineens een heel klein zwalkend katje mij kontjes geven, terwijl ik zat te werken. Hij bedoelde waarschijnlijk kopjes, maar omdat hij de wijn onder de fles had weggelikt, was hij nog maar weinig trefzeker.

Gelukkig liep het goed af, maar hij was daar natuurlijk nog véél te jong en veel te klein voor. Hij was namelijk (door omstandigheden) iets te vroeg uit het nest gehaald en hij was toen nog zó klein dat hij zichzelf niet eens de hele dag warm kon houden. Ik stopte hem daarom regelmatig in mijn decolleté en werkte dan gewoon verder terwijl hij sliep. Mijn man jaloers natuurlijk, maar toen ‘dronken Joepie’ nu ladderzat bedacht dat dat wel wéér mocht, heb ik hem teleur moeten stellen. Er zijn grenzen.

Hij mocht daarom toen in mijn zak, maar maakte me wel meteen duidelijk dat ik niet moest denken dat ik hem in mijn zak had. Want toen hij wat groter groeide begon ook het muiten weer. Ik heb hem een heleboel alweer af kunnen leren, maar het op ooghoogte langkomen via de muren heb ik er nog niet helemaal uitgekregen, net als het slopen van de bank. Krabpaal of niet, die bank moet dood! Te laat voor Feliway (want dat bestond nog niet toen hij klein was) heb ik onlangs de hoes maar weer eens mopperend vervangen. Maar ook díe honderden euro’s heeft hij er alweer afgekrabd. Zucht.

En toch hou ik van hem. Hij heeft zo’n ontzettend lief smoeltje en is nog steeds heel graag bij me.

Nou ja, behalve ’s nachts dan. ’s Nachts gaat hij matten met de katten uit de buurt. En daarom kwam hij onlangs zwaargewond thuis en moest hij geopereerd worden. Zijn kopje werd geschoren en hij heeft toen heel lang rondgelopen met een raar kapseltje dat een beetje op een alpinopetje leek.

Het zag er niet uit, maar dat weerhield hem er geenszins van om toch weer naar buiten te willen.

En waar naartoe? Ik heb het lang niet geweten, maar ik denk nu dus dat ik erachter ben.

Hij is namelijk doodmoe als hij ’s morgens weer voor de deur ligt, en hij heeft ook nu weer iets nieuws: hij is ineens dol op brood.

Nu kwam hij als kleintje al eens voorbij met een gejat stokbrood onder zijn arm, maar dat had ik er snel uit door daar toen peper op te strooien. Hij bleek gisteren echter klaar voor een nieuwe poging tot broodroof en dat in combinatie met die wijn en dat alpinopetje maakt dat bij mij ineens het kwartje viel.

Ik denk dat ik er eentje van de kat van ome Willem heb! En dat hij ’s nachts dus naar Parijs gaat.

Nu maar hopen dat hij niet ook nog zeven dagen weg gaat blijven, want o, o, wat zou ik dan ongerust zijn.