Franska.nl

Het was weer eens taartdag

 

Hoe een leuke logeergewoonte in de loop der jaren uit de hand loopt, Tineke weet er alles van.

 

Vandaag was het weer taartdag. Dat wil zeggen: de dag na een feest. Dat kan een verjaardag zijn, een nog-steeds-gezond-party, een afstudeerfeest, een mijlpaal-knaller, of gewoon een landelijke feestdag. Vrienden, familie, buren, collega’s, studiegenoten… alles komt hier dan tezamen en meestal blijft er een flink aantal slapen ook. Sommigen slaan hier dan hun tent op, anderen bezetten de logeerbedden, en soms vinden we de volgende dag nog ergens een gast in het gras. Maar wát we ook vieren – en hoeveel er ook blijven slapen – de volgende dag is het taartdag! En taartdag betekent: ontbijten met de gebakjes die zijn overgebleven van de avond ervoor.

 

Ik (en alléén ik) kon dit keer bij het gebak!

 

Alleen neemt dat steeds gekkere vormen aan. Sommige gasten willen namelijk alleen nog dáárom blijven slapen. En sommige nemen dan alvast een brunchtaart mee, of gaan taartjes verstoppen, om zeker te zijn van een lekker ontbijt. En dát gaat dus te ver, vind ik. Dat wil ik niet meer! Er gaat iets fout als men de dag ná je feestje als de kers op de taart gaat beschouwen. Toch? Dan kan je beter ontbijtsessies gaan houden! Scheelt ook een heleboel werk, want de rijen bij de douche worden steeds langer en de bergen wasgoed steeds hoger. Bovendien ben ik het bieden op (of reserveren van) ontbijttaartjes (en die héél irritante karaoke-ontbijttaartjes-win-wedstrijd) ook wel een beetje zat. Dit jaar ging ik er dus voor zorgen dat er géén taartjes over zouden blijven, en dat er niet kon worden getost, onderhandeld of gereserveerd voor het ontbijt van de volgende dag. Ik (en alléén ik) kon dit keer bij het gebak! En ik alléén zou de schaal steeds aanvullen en ermee rond blijven lopen tot alles op was! Het ontbijt zou deze keer dus sober, gezellig, vredig en gezond zijn. Kakelverse eieren, versgeperst sap, zojuist gebakken broodjes, koffie, thee en (door de buurvrouw) zelfgemaakte jam. Punt! En geen ge-ruil, ge-deal, onderlinge afspraken, illegale inschrijvingen (of zelfs gegooi) meer met slagroom, vruchten, chocola, mokka of marsepein!

 

Maar ja… dan moet je ze wél uitdelen, die taartjes. En dát was ik dus vergeten. Tijdens het ontvangen van de gasten, is het uitdelen – wat ik normaal ook nooit doe, want dan staan de taartjes gewoon op tafel – er totaal bij ingeschoten. En daar stonden al die vrolijke zoetigheden dus vanmorgen in de schuur. Ongereserveerd en door niemand veiliggesteld, geruild, gekocht of gewonnen. Ik kan er, zelfs ná het ontbijt, nog een bejaardenhuis mee voeden. Dus ik denk dat ik dat zo meteen maar ga doen. Taartjes voor (ouwe) taartjes! Misschien sowieso een leuk idee om af en toe eens te doen.