Een jonge god met een lekker lijf?
Tineke: Aan het feit dat mijn man en ik van dezelfde leeftijd zijn, zitten best heel veel voordelen. Ben ik achtergekomen.
Hoe leuk is het eigenlijk om een man van je eigen leeftijd te hebben? Die vraag krijg ik vaak gesteld door vriendinnen die het wél lukte om een jonger exemplaar te scoren. En meestal denk ik dan eerst: zit je me nou de ogen uit te steken met die jonge god met dat lekkere lijf van hem, or what?
Ja, sorry, met Engelse woorden kan ik beter ‘connecten’ met hun lovers als we hier gezellig aan de keukentafel zitten.
Zo’n loungebank, daar krijg ik het van in mijn rug en mijn man ook
De keukentafel ja! Want zo’n loungebank waar je lekker op kunt gamen, hebben wij niet. Daar krijg ik het van in mijn rug en mijn man ook. Het is alleen jammer dat ik dan telkens naar de huiskamer moet om een nieuwe cd op te zetten. Want ja… ik heb natuurlijk geen vriendje waarmee ik automatisch zo’n wireless surround system door mijn hele huis heb. Ik moet nog gewoon op knopjes drukken om geluid te laten komen uit boxen die – heel raar – met een draadje zijn verbonden aan een torentje.
Maar wat dan weer wél leuk is, is dat mijn man en ik dezelfde herinneringen hebben aan de muziek die daar uitkomt. En dat gebeurt bij mijn vriendinnen en hun toyboys dus nooit. Daar hoor ik meestal: ‘Wie zeg je? En wát heeft ie? Zingt-ie nou ‘drank en drugs’!?’
Terwijl ik en mijn oudje alle films nog kennen die bij ‘onze’ muziek hoort. En omdat wij gevormd zijn door het wereldbeeld dat Disney ooit creëerde, liepen bij ons die films ook altijd goed af! Dus omdat ik ook hartstikke van slag raak bij films die anders aflopen, zou ‘gezellig samen een filmpje kijken’ – op zo’n bank waar ik dan dus heel raar op hang – er voor mij en zo’n sixpacker toch al niet inzitten. Net als een middagje kitesurfen. Kijk ik ook niet naar uit. En ik weet ook niet of ik nog zo goed ben in al die andere dingen waar mijn vriendinnen nu weer graag over opscheppen. Het mag van mij wel wat rustiger aan nu.
En dan die festivals waar zij weer heen moeten! Pfff… Laat mij dan maar lekker terugkijken op de concerten die ik samen met mijn oudje al eerder bezocht. Voordat die artiest doodging. Dat dan weer wel! Als wij dus nog even zouden willen rocken, dan moet dat geloof ik met een hologram. Maar dat lijkt me dan nog steeds fijner dan dat springen met zo’n pilletje. Want dat vinden mijn knieën niet meer leuk. En die van mijn man gelukkig ook niet.
En weet je… hoe aantrekkelijk ziet dat er nog uit als ik zo ga staan springen? Ik zag laatst zo’n instafilmpje van een vriendin die met haar ‘soulmate’ op zo’n technofeest was en ik weet niet of het nu nog aan is. In elk geval is zij voorlopig uit, want ze moest de volgende dag ook nog vroeg op! De ex van haar vriendje kwam namelijk de kinderen brengen. Is ze dus eindelijk klaar met haar eigen fruithapjes, moet ze weer naar afzwemmen en eindmusicals van bonuskinderen. En als ze daarmee klaar is mag ze lekker op de kleinkinderen gaan passen!
Nou… zo leuk is het dus om een man van je eigen leeftijd te hebben. Ik weet ineens wat ik volgende keer ga antwoorden!
Door: Tineke
Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.
