Franska.nl

Die Pamela Anderson toch…

 

Ik zie haar nog zo rennen langs het strand. Wat een doorzetter, dacht ik dan.

 

Ik zie haar nog zo rennen langs het strand. Wat een doorzetter, dacht ik dan. 

 

Ze had vaak een strak badpak aan, en liep dan ook nog met een plank onder haar arm. Die plank had ze bij zich voor het geval ze nog de zee in moest, denk ik. Tegen de stroom in, of met de golven mee; het maakte haar niets uit. Ze rende daar namelijk om mensen te redden, en wat gebeuren moest dat moest gebeuren. 

 

Zoals ik al zei: een echte doorzetter vond ik haar dan. En de meeste mannen vonden dat ook. 

 

Of ze vonden iets anders van haar, dat zou ook kunnen, maar we hadden in elk geval allemaal bewondering voor haar. Zowel voor het personage dat ze speelde, als voor haar in het echte leven. 

 

Of… had al die bewondering van mannen een andere reden? Tsja, ik weet het eigenlijk niet, want ik kende haar natuurlijk niet persoonlijk. Maar ook in de echte leven leek ze me een behoorlijke doorzetter. Want ook dáár kon het haar niet gek genoeg. 

 

In haar rol als kustwacht gooide ze altijd al overal een schepje bovenop, maar in het echte leven deed ze dat ook. Na elke borstvergroting kwam er wéér een schepje bij en onderging ze nog een aanvuloperatie. Wat een… ehhhh… stootbumpers/pluspunten/minfabrieken/enzovoort… iedereen had er wel een naam voor of een mening over. Maar zij liet zich er niet door beïnvloeden, of tegenhouden, en ging gewoon haar eigen gang. Van welke kant je het (of haar) ook bekeek – of je er nou langs probeerde te kijken of overheen probeerde te turen – je kon er nooit omheen: Pamela Anderson was een doorzetter! 

 

Maar helaas is ze dat niet gebleven. Na verloop van tijd moesten de siliconen toch weer verdwijnen, en liet ze de aanvulling van de borsten naar haar wangen verplaatsen. Maar ook daar vond ze het dan toch weer niet goed staan en moesten ze er na verloop van tijd weer uit. 

 

Daarna ging ze eens kijken of ze haar doorzettingsvermogen kon inzetten bij partners, maar helaas… Ook Tommy Lee, Kid Rock en Rick Salomon (met wie ze zelfs twee keer trouwde) hebben de eindstreep niet gehaald. Het nam wat af met haar doorzettingsvermogen, dat zagen we wel, maar ze kwam er evengoed nog vaak genoeg mee in het nieuws. 

 

Weer veel later – toen de wangstukken nog even in haar heupen en billen hadden gezeten, maar toch ook dáár weer werden verwijderd – besloot ze zich maar helemaal in stukken te laten zagen. En wel door Hans Klok. Dat vond ik op zich wel weer stoer. Hans Klok kon namelijk toveren, en ze moet gedacht hebben: je weet het nooit. Ze liet zichzelf wegtoveren en weer terugtoveren, en nét toen ze zichzelf in tweeën zou laten zagen, haakte ze weer af. Was het wéér klaar met haar doorzettingsvermogen. 

 

Hans ging dus alleen verder en Pamela gaf het weer op. 

 

En het kwam haar imago allemaal niet ten goede. Rimpeltje hier, hangwangetje daar: ze werkte er echt aan, maar het kwam nooit meer terug op het oude (zee)niveau. Als je nu door haar gered zou worden, zou je zelfs geen idee meer hebben dat zij het was, want ze lijkt voor geen meter meer op zichzelf of op het personage dat ze in Baywatch speelde. Maar toch wilde ze nog één poging doen om zichzelf in de kijker te spelen. Ze trouwde nog één keer, in de hoop dat het haar zou brengen wat ze al haar hele leven lijkt te zoeken. Arme vrouw. 

 

Ik denk dat het haar weer niet gelukt is. 

 

Dit keer kwam er namelijk twaalf dagen na het (door opgespoten lippen) volmondige ‘JA!’ alweer een eind aan. Na twaalf dagen huwelijk bedacht Pamela Anderson dat ze toch niet voor altijd en eeuwig getrouwd wilde blijven. 

 

Tsja, en als je er dan alles aan gedaan hebt, dan laat je dat weer ongedaan maken. Toch niet zo’n doorzetter als ik dus dacht.