Franska.nl

Tijdsbeleving

Weet je nog, van vroeger, of ervaar je dat, net als ik, nu nog steeds: dat bijvoorbeeld de heenweg naar iets leuks altijd veel langer lijkt te duren dan de terugweg.

 

Op weg naar een feest waarnaar je uitkijkt lijkt de route altijd veel langer. De weg zelf lijkt al langer, er staat meer file, de brug gaat nog open en er komt geen eind aan die straat waarvan je navigatiesysteem al roept ‘U hebt uw bestemming bereikt’. Poeh, wat duurde het lang voordat je er was. Maar als je dan ’s nachts terugrijdt, blijkt het een stukkie van niks te zijn geweest.

 

Ik vind tijdsbeleving vaak iets heel raars. De ene vijf minuten zijn vaak de andere niet.

 

Ga maar eens op een bed liggen onder zo’n operatielaken, terwijl je dan weet dat je over vijf minuten onder narcose gaat. Brrrr. Over vijf minuten al? Kunnen we niet eerst nog even…? Of nog…? En mag ik nog iets vragen? Of is daar echt geen tijd meer voor?

 

Of dat je over vijf minuten wordt opgehaald voor dat sollicitatiegesprek!

 

Over vijf minuten al? O gut, o gut. Dan red ik het niet meer om nog te plassen! En heb ik mijn neus al gesnoten? En is er toen niets blijven hangen? En zit mijn haar nog goed? Kan ik dat nog ergens checken? Zal ik mijn lippen nog even bijstiften, en ruik ik niet naar angstzweet? Kan ik dat nog snel controleren zonder dat iemand ziet dat ik onder mijn oksel duik? Zou niemand dan doorhebben dat ik… o, helppppp, daar zijn ze al.

 

Of toneel! ‘Nog vijf minuten!’, roept er dan iemand. En dan weet je dat je over vijf minuten voor een zaal vol met mensen staat die allemaal op hun gemak naar je zitten te kijken en iets van je verwachten. Over vijf minuten al?!? En dan zijn er altijd nog medespelers die daarvan moeten overgeven, en dus naar een toilet of een emmer willen rennen. Maar vijf minuten is daarvoor veel te kort. Dus moet je blijven staan en maar zien waar het schip gaat stranden. Ook als je niet “Titanic de Musical” opvoert, maar iets heel anders, duurt vijf minuten nog maar heel kort voordat het schip kan stranden, of de moed je in de schoenen zinkt.

 

Nee, dan zo’n avond dat je eters krijgt en je het hele aanrecht nog moet opruimen. Komen ze over vijf minuten al??? Maar alles van de voorbereidingen staat er nog en je wilt je nog omkleden en de tafel een beetje leuk dekken. Echt? Nog maar vijf minuten? Maar dat is zo om!

 

Nou ja, behalve dan wanneer je op de hometrainer zit. Dan duren vijf minuten ineens weer héél erg lang.

 

Je buffelt je manmoedig door die drie kwartier heen die je vandaag weer “moet” volgens het schema van de trainer. Elke dag een ander schema en elke dag andere oefeningen.

 

Maar die laatste vijf minuten op dat roeiapparaat, of aan die rekstok… Ik weet niet hoor, maar bij mij lijken die altijd een eeuwigheid te duren. Of daar nou een uur of een half uur aan voorafging; die laatste vijf minuten duren altijd zó lang.

 

Terwijl het toch echt dezelfde vijf minuten zijn als die van iemand die straks “op” moet. Raar toch?

 

Nou ja, gelukkig ligt er weer een heel nieuw jaar voor ons.

 

En ook al roepen ze steeds dat het nu toch echt vijf voor twaalf is, ik hoop oprecht dat we allemaal goed zullen omgaan met de tijd die ons nog rest.

 

Ik wens je een heel fijne avond, met veel oliebollen en ander lekkers. En dat kilootje extra?

 

Kan ons het bommen.

 

Maar doe wel voorzichtig met vuurwerk alsjeblieft. Er zijn al genoeg bommen in de wereld die schade aanrichten.

 

Dus fijne avond en wees voorzichtig met elkaar.

 

Ik wens je alle goeds voor 2023!