Kunnen we stoppen met eten in de trein?
Zeg wijn, snacks of haute cuisine en de smulpapen van online foodmagazine FavorFlav weten waar te drinken, hoe het te eten en wat te koken. Dit keer serveren onze cheffies je: Kunnen we stoppen met eten in de trein?
Adeline houdt van eten, veel en vaak, en zowel thuis als er buiten. Nu gaat dat vaak goed, maar soms ook niet. In de serie Eddie’s Eetergernissen deelt ze haar verwonderingen. Vorige week zat ze met etende mensen in de trein en daar vond ze van alles van.
Soms denk ik: laten we stoppen met eten in de trein. Dit denk ik trouwens meestal op het moment dát er iemand eet in een trein. En ik ga al bijna nooit met de trein, kun je nagaan. Ik heb daarom automatisch enorm te doen met mensen die dagelijks omringd zijn door andere etende mensen in treinen. De horreur.
Rijstwafel uit het zakje
Laatst ging ik met de trein naar Groningen, dat is een ferme bijna drie uur treinen vanaf Den Haag en daarmee vergroot je de kans op etende mensen. Een jongen schuin tegenover me knabbelde zijn oranje (?) rijstwafel uit het zakje. Dat je denkt: komaan gast. Het feit dat je een rijstwafel durft te eten in een coupé gevuld met mensen is al echt next level.
Dat het blijkbaar ook nog de tomatenvariant is à lá. Maar own it dan ook een beetje. Haal dat oranje ding uít de zak en eet het op alsof je het durft. Als een echte grote jongen. Dit alles deed hij niet. De rijstwafelknager peuzelde in plaats daarvan zijn wafeltje op onder het toeziend oog (en bevestigend reukorgaan) van de andere treinreizigers. Elk hapje was een kwelling.
Knapperige rauwkost
Het lullige is dat ik zelf ook bijna niet meer durfde te eten, door mijn eigen ergernis aan het geknaag van de jongen. Ik had in een vlaag van gezonde waanzin mijn tas gevuld met knapperige rauwkost. Het probleem van knapperige rauwkost is dat het knappert en krokant dat het een lieve lust is. Bij elke hap van mijn snoepkomkommer, die ik in slowmotion at om zo min mogelijk decibellen te produceren, keek de hele coupé toe. Ik zweer het. Alsof ik ineens ook dunnere wangen had, waardoor het geluid juist nog meer versterkt werd.
Vreetvrije coupé
Na die snoepkomkommer durfde ik al niet eens maar naar mijn radijs te kijken, want daarbij malen je kaken ook nog eens harder mee en dat is al helemaal oorverdovend. Ik zeg: we introduceren de vreetvrije coupé. Dan blijft er tenminste ook nog iets schoon in de trein, want verder liggen overal etensresten rond te slingen. Daar zou ik serieus gelukkiger van worden dan de stiltecoupé, waar je namelijk nog wel gewoon mag eten.
Zit je daar te genieten van de stilte, begint de buurman ineens te slurpen en vermalen. Schiet heel het doel van die coupé voorbij. Als dat gebeurt zou ik als de wiedeweerga in het luidruchtigste treinstel gaan zitten. ALLES om te zorgen dat je dat geknaag niet hoort, beste oranje rijstwafel-etende jongen (!).
