Franska.nl

Social media tegen eenzaamheid?

Geen likes, geen vrienden, geen volgers, geen leven?

 

Dolblij met massa’s vrienden en likes op Facebook? Helemaal in je nopjes met al die hartjes op Instagram? Erkenning hè? Dat is wat dit is en wie wil dat nou niet? Maar wat als er helemaal geen likes komen, wat als je bijna geen Facebookvrienden en Instagramvolgers hebt? Het antwoord zit in het volgende voorbeeld.

 

Je woont in een piepklein, afgelegen dorp in Zeeland, je hebt een man en kinderen, jij houdt van hen en zij van jou – ergo: er is liefde en verbondenheid – en dat maakt dat je ergens bij hoort en dat is weer goed voor je gevoel van eigenwaarde. Je zet op een dag iets op Facebook en krijgt nul likes. Wat doet dat met je gevoel van eigenwaarde? Inderdaad: weinig tot niets. Je hebt het immers niet nodig om aardig te worden gevonden door vreemden, want jij hebt je gezin.

 

Ik heb deze wijsheid niet van mezelf, maar van de Amerikaanse hoogleraar Brené Brown (53). Zij schrijft en vertelt onder meer over het thema eenzaamheid en dat doet ze prachtig. Brown: ‘We hebben tegenwoordig meer connecties dan ooit en zijn tegelijkertijd ook eenzamer dan ooit.’ Dat komt volgens haar omdat we geneigd zijn communicatie te verwarren met verbondenheid. Maar het soort verbondenheid op Facebook is van een heel andere soort dan de verbondenheid met je geliefden.

 

Facebooken, met andere woorden, is leuk en soms ook nuttig, maar het is geen middel voor intimiteit en zonder intimiteit kunnen we niet verbinden en worden we eenzaam. ‘Eenzaamheid is statistisch een betere voorspeller van een vroegtijdige dood dan obesitas, luchtvervuiling of roken,’ aldus Brown, ‘en het gaat de verkeerde kant op.’ Dat we kunnen sterven aan een gebroken hart, dat wisten we al wel. Dat we ook kunnen doodgaan van eenzaamheid, is toch schokkend.

 

Moraal van dit verhaal? Ik ben hartstikke blij met elke like op elk bericht en elk stukje dat ik schrijf. Maar een arm om me heen van mijn man, dat is toch anders.

Bron: NRC