Sigrid Kaag for (vice)president
Ineens was u er. In beeld. Aanvankelijk wat weifelend, is dat vrouweigen?
U hoefde niet zo nodig. Die politieke arena, was dat wel iets voor u? U had een topjob in de diplomatie, dat Haagse gekonkel leek u niets. Heeft u Borgen gezien? Daar ging het precies hetzelfde. Ik geloof dat het de les is die Sheryl Sandberg ons probeert te leren. Dat we die beren niet op de weg moeten parkeren, maar dat we in onszelf moeten geloven. Wij vrouwen (excuses als ik aan geïnternaliseerd seksisme doe, helemaal niet 2021) lijken eerder te kijken naar wat we niet kunnen waar mannen zich al gauw op de borst kloppen en ‘kom maar op met die klus’ zeggen.
Maar u deed het. U werd lijsttrekker van D66. Ik weet niet of u een spin doctor had, maar als die bestaat, zou ik zeggen: hou het zo. U was oningevuld. Niet qua kennis, maar wel qua PR-plan. Voor u geen ingestudeerde oneliners, geen voetbalelftallen die worden ingezet voor metaforen. Gewoon feitenkennis, een extreem goed verstand en vooral… beschaving. Luisteren naar de ander, mensen laten uitpraten, niet het beleid van de ander affakkelen in de hoop zelf een stoeltje vrij te maken. Gewoon zijn. Slim zijn. Betrokken zijn. Streng zijn. Nerveus zijn (ik ben verliefd op dat trekje rechts boven uw lip als u in debat gaat met Geert Wilders), vrij zijn (uw dans op de tafel), echt zijn.
U gaat vandaag de formatiedans starten en ik zet in op Sigrid Kaag for vicepresident. U verdient het.
Door: May-Britt Mobach
