Franska.nl

Ruben, het 9-jarige jongetje dat 10 jaar geleden als enige de vliegramp overleefde

 

Weten jullie het nog? De vliegramp in Tripoli tien jaar geleden waarbij slechts één passagier, de toen negenjarige Ruben, overleefde?

 

Het kleine jongetje was wereldnieuws. Door een fout van een van de piloten kwamen alle 104 inzittenden (waaronder zeventig Nederlanders) om het leven. Op eentje na dus, de nu 19-jarige Ruben.

 

Afgelopen dinsdag was dit tien jaar geleden. Normaal gesproken is er een herdenking in Nieuwegein. Dit jaar vond die online plaats. De opa van Ruben, de vader van zijn moeder, is voorzitter van de stichting die de herdenking organiseert. Hij brandt nog bijna elke dag een kaarsje bij foto’s van het gezin. Zijn dochter, schoonzoon en andere kleinzoon krijgt hij er niet mee terug, maar voor de nabestaanden van de vliegramp betekent het veel.

 

12 mei 2010. De kleine Ruben was met zijn ouders en broertje naar Zuid-Afrika geweest om het 12,5-jarig huwelijk te vieren. Het gezin had er een rondreis gemaakt. Op de terugweg vanuit Johannesburg gaat het compleet mis. Boven de Libische hoofdstad Tripoli stort het vliegtuig neer. De piloten bleken slecht getraind, werkten niet goed samen en waren oververmoeid.

 

Het zal je maar gebeuren: als klein jongetje zo’n traumatisch ongeluk overleven, waarbij je ook nog in een klap je ouders en je broertje kwijt bent. Je wordt wakker in een ziekenhuis in een vreemd land, met vreemde gezichten, zonder de veilige arm van je vader of moeder om je heen. Zonder hun glimlach, de troostende blik in hun ogen die zegt: het komt goed, lieve jongen. Hartverscheurend, als je denkt aan dat kleine, gebroken, kwetsbare jongetje. Ruben moest heel lang in het ziekenhuis liggen; zijn middel, zijn heupen en zijn benen, alles is beschadigd.

 

Hoeveel kun je je eigenlijk nog herinneren van de tijd dat je negen jaar oud bent? Wat weet Ruben nog van het ongeluk? Herinnert hij zich de ongetwijfeld mooie reis in Zuid-Afrika nog? De liefde en de warmte van z’n ouders? Z’n kleine broertje? Of zijn het slechts de foto’s die je een ‘o-ja’-gevoel geven?

 

Ruben groeit op bij zijn oom en tante en hun drie kinderen in de Betuwe. Het jongetje schijnt de woorden ‘papa’ en ‘mama’ de eerste jaren na de ramp niet uitgesproken te hebben. Om hem te beschermen en ervoor te zorgen dat hij zich zo goed mogelijk kan ontwikkelen en opgroeien wordt hij uit de publiciteit gehouden. De familie probeert hem ondanks het drama een gewone, veilige jeugd te geven. Dat lukt. Inmiddels is Ruben een gewone jongen van 19 jaar, bezig met een opleiding.

 

Maar hoe ‘gewoon’ ben je als je de enige overlevende van een vliegramp bent, wereldnieuws, en in een klap wees en enig kind? Zo’n groot drama moet een ongelofelijke impact hebben op iemands leven. Ik wens Ruben een leven vol geluk, oneindig veel liefde en voorspoed. En dat allemaal zo gewoon mogelijk.