Rijken?
Nou heb ik het niet over mensen met veel geld, maar over iets heel anders. Dit namelijk.
Omdat ik in Haarlem moest zijn voor een expositie, greep ik meteen m’n kans om met m’n Haarlemse vriendinnen af te spreken. Werd natuurlijk supergezellig in een kroegje op de hoek, want we raakten niet uitgepraat, totdat een van ons ontdekte dat het misschien ook wel eens een keer etenstijd was. Superhandig natuurlijk om daar op zaterdagavond tegen achten achter te komen, want alles wat onze voorkeur had, zat vol.
We belden toen maar even rond en konden terecht bij een restaurant dat nog door geen van ons geprobeerd was. Jummie, dat was me toch een partij lekker daar. Indonesisch by the way. Uiteraard kwam er ook voor twee van ons een rijsttafel tevoorschijn. De ober moest op een hele rij rechauds wel achttien kommetjes kwijt. En omdat we aan een lange tafel tegen de muur zaten en hij niet tussen de stoelen en tafel door kon, had ‘ie eigenlijk beter uitschuifbare armen kunnen hebben. Ik zei tegen hem: ‘Nou zeg, je moet hier wel heel ver kunnen rijken hè?’ Waarna ik er door een van m’n vriendinnen op werd geattendeerd dat ‘de jeugd van tegenwoordig’ dat woord ‘rijken’ waarschijnlijk niet meer begrijpt. Kon ze best eens gelijk in hebben, want ik kreeg totaal geen reactie van de ober. En verder sprak ‘ie toch vloeiend Nederlands…
Had ík weer. Door de mand gevallen als bejaarde met m’n old-fashioned taalgebruik. Grom. Ik moet nodig eens op cursus. Hoe te praten met dertig-minners.
Over dat restaurant. Zo de moeite waard. Ik at er een heerlijke ketoprak en een net zo lekkere rendang. Mjam. Vingers ook bijna mee opgegeten. Ik kan nog net dit stukkie tikken. Je moet wel even reserveren, want ook dat zat vol. Ze hadden er speciaal voor ons even een extra tafel bijgeschoven. Het adres: Restaurant Flamboyant, Kleine Houtstraat 3 (zwart), 2011 DD Haarlem, 023 5421503.
Door Franska
Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs.
