Franska.nl

Rachels trauma wordt glashard door haar moeder ontkend

‘Want mijn moeder heeft een culturele achtergrond die in niets lijkt op de Nederlandse cultuur.’

 

‘Het is een zwijgcultuur waarin het verleden niet telt – want wat geweest is, is geweest en je moet je richten op wat er nog komen moet – en waarin de waarheid wordt ontkend als dat beter uitkomt.

 

Van mijn vijfde tot mijn achtste werd ik misbruikt door een neef die bij ons kwam oppassen als mijn ouders er niet waren. Toen ik op een dag eindelijk alle moed bij elkaar had verzameld om tegen mijn ouders te vertellen wat die gore rotzak met me uitvrat, geloofden ze me niet. Zo eenvoudig was het blijkbaar en zover gingen ze om een familieschandaal te voorkomen en de eer van hun dochter te redden. Ik kreeg te horen dat ik geen dingen mocht verzinnen die niet waar waren en daarmee was voor hen de kous af en voor mij het trauma verdubbeld. De nachtmerries over het misbruik werden erger en niemand die me wilde helpen.

 

Ik ben inmiddels midden twintig, sinds een jaar eindelijk het huis uit en net afgestudeerd. Vorige week heb ik mijn moeder verteld dat ik alsnog in therapie ga – wat me nadrukkelijk verboden werd toen ik daar een jaar of vijf geleden om vroeg. Ze ontstak in blinde woede.

 

Hoe durfde ik het in mijn hoofd te halen om die gemene leugens over mijn bloedeigen familie te misbruiken om aandacht te krijgen? Wat was er mis met mij en waar had zij een dochter als ik aan verdiend?

 

Die reactie heeft me zo diep geraakt dat ik niet alleen op zoek ben gegaan naar een therapeut, maar ook aangifte heb gedaan tegen mijn neef. Ik heb de mazzel dat ik dat alsnog kon doen omdat verkrachtingszaken voor kinderen niet meer verjaren. Daarna heb ik in samenspraak met mijn therapeut een gesprek met mijn moeder voorbereid – een exitgesprek wat mij betreft, omdat een relatie die zo verdorven is nooit meer goed kan komen.

 

Met een kopie van de aangifte ben ik bij haar langsgegaan. Toen ik het papier voor haar neus hield, heb ik haar gevraagd waar ik een moeder aan verdiend heb die haar dochtertje jarenlang laat misbruiken en met het grootste gemak van de wereld wegkijkt omdat dat haar beter past. Dat was voor het eerst van mijn leven dat ik mijn moeder heb zien huilen. Maar toen ik een arm om haar heen wilde slaan, sloeg ze ‘m weg. Daarna wees ze me de deur. Het laatste wat ik hoorde is dat ik vanaf dat moment niet meer voor haar bestond.’

 

Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’

 

Rachels naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

 

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.