Franska.nl

Ik had hem al eens eerder gezien, hoor, die plastuit. Maar net is er weer eentje Nederland in gevlogen, als herintroductie, die het beter schijnt te doen. Maar ooo, ik weet het niet, ik weet het niet.

Wel weet ik dat het flink geknoei was, met die vorige tuit. Tuurlijk had ik ‘m wel eens geprobeerd. Opvouwbaar en van karton was-ie, en zeker als beginner (waar ik het vriendelijk bij heb gelaten) vond ik het geen pretje om die warmer én zachter wordende tuit in mijn hand te voelen. Wel was het hygiënisch dat je ‘m na gebruik kon weggooien. Deze nieuwe Uixi daarentegen is herbruikbaar, van kunststof, en je krijgt er een opbergzakje bij. Dat mag ook wel voor die prijs (zo’n 20 euro), maar ik denk toch: dan heb je net geplast en moet je dus alsnog wandelend en druppelend een wasbak vinden om je persoonlijke tuit en plein public om te spoelen. Hm.

Anyway. Het idee blijft super, wachtrijen in theaters, op beurzen, op festivals (organisatoren, dóe iets aan die vrouwen-wc’s: er moeten er altijd VEEL MEER, nee, NOG MEER, zijn dan mannen-wc’s omdat we langer over een ‘beurt’ doen … Onthoud dat nou eens), of het hangen boven vieze exemplaren, daar móet toch een mooie oplossing voor zijn?

Nou, die is er natuurlijk al. Afgelopen weekend nog, tijdens een wandeling in het bos. Ging ik gewoon achter een boom, op m’n hurken, en heel ‘ontspannen’ op m’n hoede en mijn medewandelaars op de uitkijk of er geen wandelaars aankwamen. (Wat ik natuurlijk óók wel eens heb gehad. Ooooo, wat is dat afschuwelijk, om halverwege je plas ineens je broek omhoog te moeten hijsen. Maar dat is weer een ander verhaal). Maar als je dus níet zo soepel hurkt, niet wil hangen, niet je hele broek omlaag wil doen, of je rok omhoog, of geen zin hebt in een lange wachtrij, dán is zo’n Uixi dus wel een mooie oplossing. Je hebt ze ook nog in allerlei kleurtjes. ?

Éen ding. Om goed te plassen, en je blaas goed te legen, moet je kunnen ontspannen. En ik weet niet hoe het bij jou zit – of staat – maar als er allemaal wachtende vrouwen met Uixi’s op 2 meter afstand tegen mijn rug aankijken om te zien hoe ik daar probeer te plassen, weet ik zeker dat dit me niet gaat lukken. (Of is dat gewoon een kwestie van wennen en over de schaamte heen groeien?)

Anyway. Natuurlijk wil ik dit nieuwe exemplaar testen. Maar mocht je bij de urinoirs denken: wie is toch die vrouw die er heel lang over doet? Dat ben ik. En door mij ontstaat dan vanzelf tóch weer die lange wachtrij …