Politie distantieert zich van xtc-winkel

 

Van de week las ik in de krant iets waar ik blij van werd.

 

Je leest erg vaak over ellendige, angstaanjagende, en heel domme dingen in de krant, maar nu las ik eindelijk weer eens iets over een verstandig besluit.

 

Het is op zich natuurlijk goed dat ellende nog nieuws is, want als dat geen nieuws meer zou heten, dan was het al gewoon geworden. En zo ver is het gelukkig nog niet. Maar toch word ik soms ongelooflijk onrustig van alle negativiteit in de media. Ik lees me een ongeluk voor mijn werk, maar ik moet zeggen dat mijn meditatiesessies – die doorgaans volgen op de ochtendkrant – af en toe behoorlijk worden verstoord. Vaak krijg ik tijdens mijn eerste kopje koffie al zo veel ellende binnen, dat ik nog minstens twee extra bakkies nodig heb om bij te komen. En als je daarna dan gaat proberen in de lotushouding te zitten, dan is dat best wel moeilijk. Mijn brein tolt als een dolle nog een keer langs alle schiet-, steek- en oplichtingsberichten, en mijn lijf staat zo strak van de cafeïne dat de downward-facing-dog-houding van daarna ook niet meer zo soepeltjes verloopt.

 

En gooi dat laatste nou niet op mijn leeftijd, want ik vind het fijn om de koffie daarvan de schuld te geven. En trouwens… daar wilde ik het helemaal niet over hebben. Ik wilde het hebben over een goed bericht dat ik had gelezen. Aan focus moet ik dus ook nog werken!

 

Nou ja… Ik las dus dat de politie afstand had genomen. En dat verontrustende mij al, omdat ik liever heb dat ze juist overal bovenop zitten. Maar toen ik verder las, begreep ik dat ze afstand hadden genomen van het plan voor een xtc-winkel.

 

Een wat?? … Even nog een kop koffie halen!

 

Een xtc-winkel van de politie? En tijdens het wachten bij het apparaat dat altijd zo lang de tijd neemt dat ik meestal maar besluit om mijn yogasessie van daarna ook maar te schrappen, omdat ik nog meer te doen heb, gingen mijn gedachten alweer aan de wandel.

 

Wat wordt dan het volgende? Wat komt er nog meer, als de politie nu al heeft nagedacht over een eigen xtc-winkel? Gaan ze hierna dan de kleine vergrijpen overnemen? Worden overvallen voortaan door agenten gepleegd, omdat het dan veel professioneler gebeurt? Worden inbraken door rechercheurs uitgevoerd, opdat de schade aan de woningen dan minder groot is en de vingerafdrukken dan beter in kaart kunnen worden gebracht? Ik voelde ineens dat ik misschien toch nog maar even in de lotushouding moest gaan zitten. Dat dat beter was dan nog verder ongeduldig op het aanrecht blijven tikken naast het koffiezetapparaat. Ik stond eigenlijk net zo onder druk als dat cupje, voelde ik.

 

Ik ben dus toch maar eerst gaan proberen om inwendig wat tot rust te komen, en ben daarna – samen met een kopje kamille-rooibosthee (bestaat niet, maar ik hing voor de zekerheid maar twee zakjes rustgevende kruiden in mijn kokende water) – voorzichtig verder gaan lezen in het betreffende artikel.

 

En gelukkig… Daar las ik dat de politie zich juist distantiéert van een xtc-winkel. Dat ze mee hadden gedacht in een denktank, maar nooit adviezen geven over beleid. Pffff, wat een opluchting.

 

Als ik word aangehouden om te blazen, kan ik er dus nog steeds van uitgaan dat ik niet te maken heb met een illegale wijnstoker die me eigenlijk iets lekkers wil verkopen.

 

En als ik staande word gehouden met de fiets, kan ik erop rekenen dat het geen diender is die nu de fietsendiefstal op zich heeft genomen om het maar in betere banen te leiden. Pak van mijn hart.

 

Want je moet er toch niet aan denken dat politiewagens straks gaan parkeren op invalidenparkeerplaatsen om te voorkomen dat aso’s dat nog doen?

 

Of dat ze massaal door rood gaan rijden om te laten zien hoe dat ook op een veilige manier kan?

 

Nee hoor! Doe mij maar gewoon een ouderwetse bromsnor! … Namasté!

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke