Plop!

Alweer iemand in m’n mailbox die ontdekt heeft waar die truienontwerpster van tig jaar geleden te vinden is. En nu ben ik dus op zoek.

Als oud-Ariadne-ontwerpster/stylist en later hoofdredacteur zou ik natuurlijk alles moeten weten. In welk nummer op welke pagina welke trui stond. Wist ik ooit ook hoor. Ooit. Toen het hoofd nog niet zo vol zat en er nog niet zoveel bovenop die Ariadne-informatie gestapeld was. We hadden een keer een fout geplaatst in het patroon van een gehaakte pop. Daar werd zoveel over gebeld, dat iedereen van de redactie uit het hoofd de juiste beschrijving kon oplepelen, je hoorde de hele dag: 2 vasten, drie halve stokjes, drie stokjes, drie halve stokjes en dan weer 2 vasten. Nederland breide, haakte en borduurde wat af in die tijd. Totdat ik hoofdredacteur werd. Precies op het moment dat alle wol ineens naar Oost-Europa geëxporteerd werd, omdat er nauwelijks meer vraag naar was. Maar nu moet ik de jaargangen weer van stal halen om mensen te helpen, want de pennen staan niet stil.

Tikketikketikketik

Laatst was het iemand die op zoek was naar het patroon van de sanseveria-truien die Marja van Hout heeft ontworpen toen we samen weer eens op reportage/ontwerp-reis waren. Die keer was het reisdoel Vlaanderen. Daar leerden we van alles over Brugs kantklossen, de Blinker en de Stinker bij Damme, zagen we prachtige boerderijen en bedachten we dat Kamagurka niet mocht ontbreken in onze reportage. Marja bezocht hem met het voorstel voor hem een sanseveria-spencer te maken. Bleek ie een klein kindje te hebben. Die kreeg natuurlijk meteen een piepklein truitje met sanseveria-stekjes. Of, zoals een Vlaming het zegt: vrouwentongen.

Van de week had ik iemand in m’n mail op zoek naar ‘de krantentrui’ die ik ontworpen heb. Volgens haar was het in 1984. Kan makkelijk. Ik heb er (dacht ik) meerdere gemaakt. Eentje met de Financial Times, omdat ik dat zalmkleurige papier zo mooi vond als ondergrond, eentje voor een Zweedse collega met de voorpagina van Dagens Nyheter erop en later (meen ik) nog eentje met de Volkskrant. Hoewel… dat patroon is geloof ik alleen gebruikt voor een theemuts die m’n moeder voor m’n zus geborduurd heeft. Daar had ik een foto van m’n moeder op de voorpagina van de krant in getekend. Toch herinner ik me vaag dat ik voor een trui ‘Sipkema zakt in wak’ als krantenkop had getekend… Oei, oei, oei. Memories. Wie helpt me ze op te rakelen?

Doordat ik zo in het verleden aan het graven was, kwam ik opeens ook de lucifertrui tegen. En herinnerde ik me dat iemand me in die tijd op een avond helemaal opgewonden belde toen er relletjes op tv waren, een van de relschoppers had ‘mijn’ lucifertrui aan. Had z’n moeder waarschijnlijk voor hem gebreid. Ik hoop dat ie er een beetje zuinig op is geweest. Nog eens iets anders dan die hoodies waar die relschoppers van nu zich in verstoppen.

Overal werden onze truien gesignaleerd. Ik zag ze op vakantie in Italiaanse tijdschriften, die de producties van Ariadne hadden gekocht, in Duitsland, Frankrijk en ook in Scandinavië. Een nieuwslezer zat daar ineens met de krantentrui. Op feesten en festivals liepen je eigen ontwerpen live om je heen. Superleuk. Zelfs confectiefabrikanten maakten onze ontwerpen na, zo zag ik in de Fiorucci-winkel in Milaan ineens m’n ‘Chère Zaza’-trui terug, maar dan geprint en als T-shirt. Stond niet eens ‘hartelijk dank, Franska’ op, haha.

Maar wie kan me helpen?

De mevrouw die op zoek is naar het patroon van de krantentrui zou deze week de complete jaargang Ariadnes van 1984 krijgen, daar zou ie dan in moeten staan. Maar vriendin Marja vermoedde dat die trui in de ‘Mannen-Brei-Krant’ had gestaan. Oeps. Zou makkelijk kunnen. Ik heb in die tijd zoveel ontworpen. Dan is ie minder makkelijk te achterhalen, want dan zit ie dus niet in een van m’n verzamelbanden. Als jij het toevallig weet en het patroon ergens hebt, wil je je dan even bij me ‘melden’? Dan kan ik die mevrouw alsnog helpen of aan je koppelen. Zou heel tof zijn. Dankjewel alvast.

In de tussentijd ga ik de boel hier verder op z’n kop zetten. Op zoek. Ik wens je een goede week.

Liefs van Franska