Franska.nl

Een tablet voor de gezelligheid

 

Vanwege het coronavirus mogen we een heleboel dingen niet meer, maar we staan toch dichter bij elkaar dan ooit.

 

Er ontstaan zoveel mooie, hartverwarmende, ontroerende en stoere initiatieven dat wij van Franska.nl die graag met jou willen delen. Een vrolijke noot in deze ellendige tijd.

 

In de eerste aflevering het verhaal van Milah Wouters, die tablets aan oudjes uitdeelt. Ze richtte twee weken geleden Helpdigitaal op. Hiermee biedt ze zorginstellingen een Android tablet met sim-kaart aan, waarmee bewoners via WhatsApp weer worden verbonden met hun dierbaren. Gratis en voor niks.

 

Milah vertelt: ‘Het idee voor Helpdigitaal is ontstaan vanuit eigen ervaring. Twee weken geleden ging ik beeldbellen met mijn eigen ouders. Op deze manier zijn we toch een beetje met elkaar verbonden. Zij mogen ons niet meer bezoeken en hun kleinkinderen ook niet. We missen elkaar enorm. Het beeldbellen lukte, maar was wel enorm ingewikkeld. Mijn ouders zijn in de zeventig, maar het lukte me om uit te leggen hoe ze verbinding kunnen maken.

 

Niet veel later sprak ik een buurman wiens moeder in een verpleegtehuis woont. Hij was aangeslagen over het feit dat hij zijn moeder niet meer kon zien of spreken. Dat raakte me zo, dat ik besloot dat er iets moest gebeuren. Hoe fantastisch zou het zijn als alle eenzame oudjes zouden kunnen beeldbellen met hun dierbaren? Maar ja, lang niet alle ouderen hebben zo’n apparaat, laat staan dat ze snappen hoe ze verbinding moeten maken.

 

Met een paar techneuten ben ik om de tafel gaan zitten. Ik heb ze mijn plan verteld en gevraagd hoe we dit met zo min mogelijk fysiek contact en zo min mogelijk technische handelingen kunnen realiseren. We kwamen uit bij een Android tablet met een sim-kaart met daarop enkel WhatsApp. En software waarmee je op afstand kan begeleiden als er een probleem is, een soort helpdesk. De familie belt in op het nummer via WhatsApp en het enige wat de oudere aan de andere kant van de lijn moet doen is swipen om op te nemen. Dat lukt in de meeste gevallen nog wel.

 

We hebben tablets afgeleverd bij verpleeg- en zorginstellingen, maar krijgen ook steeds meer verzoeken van thuiswonende ouderen die ook geen bezoek meer mogen ontvangen. De meeste tehuizen hebben een tablet per afdeling. Daarmee kunnen dertig mensen een keer per twee dagen beeldbellen met hun dierbaren. Dat is toch geweldig! Ik ben nu al overdonderd door het grote verschil dat we hiermee maken. Ik ben geen psycholoog, maar het schijnt heel veel uit te maken. Af en toe even dat contact. Dat vertrouwde gezicht zien, al is het maar op een schermpje. Zeker voor ouderen, die vaak al heel eenzaam zijn en afgesloten zitten.

 

Zo was er een oudere dame die na twee weken haar dochter weer even kon zien en spreken en daar zo ontroerd door was. Vorige week nog vertelde een coördinator van een zorginstelling dat een man jarig was en zijn kinderen stonden buiten te zingen. Hij woont drie hoog en kon ze niet horen en hun gezichten niet goed zien. Via de tablet heeft hij ze toch goed kunnen horen en zien. Hij vond het geweldig. Ja, daar doe je het voor.’