Overvloed door ‘nee’ te zeggen?
Het was geen gemakkelijke keuze om naar Mallorca te verhuizen, in mijn eentje.
Onze hele maatschappij is ingesteld op het verkrijgen van meer. Je moet steeds vooruit. Je moet groeien. Steeds verbeteren. Reclames laten je geloven dat je écht gelukkig wordt als je dit ene ding koopt.
En we maken het onszelf ook wijs. Als ik eenmaal die baan heb, dan komt alles goed. Als ik die 10 kilo ben afgevallen. Als ik die Grote Liefde heb. Kortom: ik kan pas gelukkig zijn als mijn leven voldoet aan het plaatje dat ik in mijn hoofd heb gemaakt.
Mijn keuze om naar Mallorca te verhuizen was dus in feite een tegennatuurlijke. Want om gelukkig(er) te worden ging ik juist dingen afsluiten. Ik liet in Nederland immers een gesetteld leventje achter me, met sociaal netwerk, werkopdrachten en een bekende manier van werken en doen. Ik ken de taal, weet welke wegen te bewandelen en hoe de dingen werken. In Spanje moet ik dat voor een deel weer uitvinden. Vooral het sociale netwerk. Het was de angst voor eenzaamheid die me lange tijd weerhield om de sprong te wagen.
Maar jeetje wat ben ik blij dat ik het gedaan heb. Want wat blijkt? Het versmallen van mijn aandacht zorgt voor veel meer ruimte in mijn hoofd om te focussen op wat mij écht gelukkig maakt. En dat blijkt bijvoorbeeld helemaal niet in spullen te zitten. Tijdens de verhuizing had ik zo veel dingen in mijn handen waar ik ergens wel aan gehecht ben, maar die ik hier op het eiland helemaal niet mis. Ze staan nog opgeslagen in Nederland, om sentimentele redenen, maar ik vraag me oprecht af wat ik er nog mee ga doen. Als een volleerde Marie Kondo heb ik me bij alles afgevraagd of ik er gelukkig van werd. Of het een vuurtje bij mij liet branden.
Volgens mij houden we ons aan veel dingen vast zijn omdat we denken dat ze ons zekerheid geven. De basisangst van de mens is immers om niet genoeg te hebben en niet genoeg te zijn. Maar nu ik minder heb, heb ik in feite meer. En ik snap dat dat paradoxaal klinkt, maar alles wat ik heb is mooi, intact en gebruik ik ook. (Want kom op, we hebben toch allemaal die kledingstukken in de kast hangen voor het geval dat…)
Op een nascholing hoorde ik laatst: waar je ´nee´ tegen zegt, bepaalt je leven evenzeer als waar je ´ja´ tegen zegt. En dat is precies zoals ik het ervaar. Juist door te stoppen met dingen komt er ruimte. En ja, je hebt eerst de leegte. En die is ongemakkelijk. Maar dan, langzaam, stukje bij beetje, komen er mooie dingen bij. En misschien is daarom de weg naar overvloed dus juist wel stoppen met dingen.