Over korte lontjes op de weg

 

Het is dat we in Nederland niet allemaal met een pistool op zak lopen. Maar automobilisten die elkaar opfokken…

 

 

We rijden op de ring – zeker niet veel harder dan tachtig omdat harder niet mag – en halen een bus in. Precies op het moment dat we daarnaast rijden gooit de buschauffeur zijn stuur om en drukt ons van de weg – letterlijk. Een ruk aan het stuur, getoeter en gegil, een stoot adrenaline, hart in de keel en in een fractie van een seconde de ramp al voor je zien. Maar het loopt goed af, op het nippertje. En dan stuurt de bus op zijn dooie akkertje terug naar de rechter rijbaan en krijg ik, als ik omhoogkijk naar de chauffeur, ook nog zijn opgestoken middelvinger. 

 

Het ligt niet aan ons. Korte lontjes in het verkeer nemen hand over hand toe. Keurige dames veranderen in viswijven en belegen kerels in opgefokte testosteronbommen. 

 

Bumperkleven, een ram op je claxon, geen voorrang verlenen, door rood rijden, niet stoppen voor een zebrapad, schelden, vloeken, de middelvinger, harder gaan rijden als je wordt ingehaald – om te treiteren, uitstappen om iemand uit zijn auto te trekken of, erger nog, je pistool trekken. Overdreven? Het aantal verkeersincidenten in de VS waarbij wapens in het spel zijn loopt lekker op: in 2016 werden 136 automobilisten vermoord. Het meest stuitende geval betreft een vent die op de snelweg ontplofte omdat een auto voor hem met daarin een vrouw en drie kinderen – waarschijnlijk per ongeluk – te kort invoegde. Bij de man sloegen de stoppen zodanig door dat hij de vrouw achtervolgde tot voor haar huis, daar uitstapte en een van de kinderen neerschoot.

 

Het is dat we in Nederland niet allemaal met een pistool op zak lopen. Maar automobilisten die elkaar opfokken als in a snijdt b waarop b de achtervolging inzet wat a uiteraard ook weer niet over zijn kant laat gaan? Door het lint gaan met levensgevaarlijke toestanden tot gevolg is aan de orde van de dag. 

 

En mocht je denken dat dit allemaal het gevolg is van toegenomen verkeersdrukte en fileleed… De waarheid is dat de maat vol is, voor velen. Te veel opgekropte ergernissen en frustraties van gisteren, vanochtend, vorige week of vorig jaar die uitbarsten als je met je bus op de ring rijdt en dan wordt ingehaald door een man en vrouw die niet veel harder dan tachtig rijden, en wat het is weet je niet precies, maar opeens geef je een ruk aan je stuur en zie de man en de vrouw al slingerend nog net niet tegen de vangrail vliegen. En hoewel je eigenlijk diep van binnen schrikt van je eigen asociale ik maak je het toch nog ietsje erger door ook nog je middelvinger op te steken. Maar ja, jij bent de enige niet.

 

Weet je wat helpt? Echt helpt? 

 

ADEM IN, ADEM UIT en dat net zo lang als nodig is.

 

Door: Brigitte Bormans

Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.

Afbeelding van Brigitte Bormans