Op pad met niets dan een gitaar
Is het nu heel gewoon om na je studie of tussen twee banen in een paar maanden met een rugzak op wereldreis te gaan, eind jaren veertig was dat beslist niet het geval. Zeker niet voor twee jonge vrouwen.
Nèt toen ik dit weekend wilde bedenken wat ik, na de zaterdagkranten, nu eens zou gaan lezen, werd er aangebeld. In het pakketje dat bezorgd werd zat ‘Meisje zoekt meisje, de muzikale wereldreis van Jos en Robby’. In de voorzichtige voorjaarszon (en achter glas) begon ik aan wat het verslag van een buitengewoon avontuur bleek te zijn.
Is het nu heel gewoon om na je studie of tussen twee banen in een paar maanden met een rugzak op wereldreis te gaan, eind jaren veertig was dat beslist niet het geval. Zeker niet voor twee jonge vrouwen. Toch is dat wat winkelmeisje Robby en stenotypiste Jos doen. Ze zijn de kille sfeer in het benepen Nederland van net na de oorlog zat. Met niets meer dan hun gitaren trekken ze als het zangduo ‘de Rojo’s’ de wereld in. Ongekend. En ongehoord. Voor een paar maanden is het idee, het worden elf jaar, waarin ze vier continenten aan doen, honger lijden, successen beleven en ontsnappen aan heikele situaties.
Hoe ongewoon het was kom je te weten door de correspondentie met Jos’ moeder, die alleen achtergebleven is in haar appartementje aan de Amsterdamse Marnixstraat. Zij schrijft over haar eenzaamheid, die in toenemende mate ontstaat omdat familie en bekenden het gedrag van Jos en Robby afkeuren en het belachelijk vinden dat ze niet terugkomen.
Als Jos de verloving met de in Tanger opgeduikelde praatjesmaker Maurice verbreekt, wordt haar relatie met Robby liefde. En ook dat was in die dagen natuurlijk alles behalve vanzelfsprekend en geen onderwerp van gesprek. Toch gaat hun hechte en intieme band na verloop van tijd niet over rozen.
Door het verhaal heen is het boek dat Jos steeds van plan is te schrijven een rode draad. Ooit zal ze de gedetailleerde dagboekaantekeningen van hun spectaculaire belevenissen uitwerken. Dat komt er echter nooit van. Tot de historici Timo van Barneveld en Arnout Janmaat er in het Amsterdamse stadsarchief op stuitten. Het resultaat is absoluut de moeite waard.
Caroline Griep is journalist en personal organizer. Ze schrijft over opgeruimd leven. In ruime zin. En over het op de rails houden van haar bestaan als zzp’er, emptynest-moeder en vrouw van 50+.
Fotografie portret: Esmee Franken, visagie: Linda van Iperen, haarstylist: Mandy Huijs
Meisje zoekt meisje – Timo van Barneveld en Arnout Janmaat – Uitgeverij De Geus – €18,95
