‘Onze vriend Hubert was altijd al te goed voor deze wereld’
‘Dat we onze bedenkingen hadden, hielden we voor onszelf.’
‘Hubert belde bij ons aan op een zondagmorgen heel vroeg. Hij hoefde niet eens te zeggen dat er iets aan de hand was, want het was hem aan te zien. Vechtend tegen de tranen zei hij dat de kogel door de kerk was. Hij had het over zijn relatie. We waren niet verbaasd, want dit zat er aan te komen. Sterker: het moest een keer gebeuren want hun samenzijn had een onhoudbare status bereikt.
Een jaar of tien geleden leerde hij haar via een datingsite kennen. Ze was nog getrouwd, maar de scheiding was aangevraagd en haar man stond op het punt om zijn biezen te pakken. Ze gingen alvast samen met vakantie en waren overtuigd van elkaar toen ze terugkwamen. Dat wij onze bedenkingen hadden, hielden we voor onszelf. Het had in dit stadium ook geen zin gehad om er wat van te zeggen, want hij had het echt van haar te pakken.
Na een tijdje dachten we dat we ons schromelijk vergist hadden, want het leek echt goed te gaan tussen hen. Totdat zij allerlei kwaaltjes en klachten kreeg en niet meer functioneerde omdat ze zich niet in orde voelde. Hij vergezelde haar van de ene arts naar de andere specialist. Ze ging meer dan eens helemaal door de medische molen zonder dat er ook maar iets gevonden werd. Alleen haar klachten werden steeds erger.
Hij stond dag en nacht voor haar klaar. Deed de boodschappen en het huishouden en kwam nooit meer aan zichzelf toe. Zijn hobby’s en alles waar hij blij van wordt – naar de kroeg, zingen, dansen, het leven! – schoten erbij in. Zij werd steeds narriger, steeds vervelender. Op het onbeschofte af. Totdat hij niets meer goed kon doen en alleen nog maar verwensingen naar zijn hoofd kreeg.
We zagen hem wegteren. Spraken hem erop aan dat hij toch ook voor zichzelf moest zorgen omdat dit niet goed kon gaan zo.
Die zondagochtend kwam hij vertellen dat we gelijk gehad hadden. Alleen hadden we niet voorzien dat zij degene was die er een einde aan had gemaakt omdat ze genoeg van hem had. Hij kreeg een week om zijn spullen te pakken – hij was bij haar ingetrokken. Ze had al iemand anders gevonden via dezelfde datingsite en als ze heel eerlijk was had ze nooit van hem gehouden. Over haar klachten hoorde hij haar opeens niet meer. Alsof er nooit iets was voorgevallen. Eigenlijk alsof hij er nooit was geweest en geen enkele rol had gespeeld.
Wij kregen een appje van haar waarin ze ons liet weten dat Hubert had besloten dat hij niet meer met haar verder wilde omdat hij niet meer van haar hield. Ze was kapot van verdriet en wist niet hoe het verder moest nu ze op het meest zwakke moment in haar leven zo in de steek werd gelaten.
We hebben onszelf in bescherming genomen door er maar niet op te reageren.’
Huberts naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.