Vanochtend werd ik wakker met een opgelucht gevoel: yes, de kerstdagen zijn voorbij! Op onze redactie ben ik daardoor een beetje vreemde eend. Als het om kerstgezelligheid gaat, bedoel ik, zie de rest van de site, verder hebben we het reuze knus. Mijn grote punt? Ik snap gewoon niet hoe ik in kerstsfeer moet komen. Wat moet ik dan voelen? En ik ben ook nog nooit iemand tegengekomen die het me zo uit kan leggen dat ik het begrijp. Of er wat mee kan.
Wat best gek is voor iemand die tegelijkertijd zo hyggelig is als ik. En zeker nadat er vorige week op de valreep voor de feestdagen nog een kudde olifanten mijn leven omgeploegd had, had ik natuurlijk behoefte aan warmte om me heen. Dus toog ik samen met mijn net op het empty nest teruggekeerde 18-jarige naar de kerstmarkt in Tuincentrum Osdorp om inkopen te doen. Doen we al sinds ze een kleuter is en ook nu bekeken we weer als betoverd het hele Lemax-wintersportdorp. Echt, ik doe heus mijn best! Thuisgekomen hingen we de zojuist aangeschafte kunstboom (mooi!) vol roze en rode ballen, twee kerststerren in gouden potten op tafel, kaarsen, kussens, warme plaids, er ontbreekt geen enkel ingrediënt.
Maar dan? Dan weet ik het dus niet meer. Tegen veel eten zie ik enorm op. Drinken kan ik ook beter niet doen, zeker niet in mijn eentje, want zo’n fles is zo leeg. Wandelen vind ik fijn, maar de man met wie ik dat altijd deed, heeft dus zojuist de benen genomen.
Heel eerlijk gezegd heb ik het een beetje opgegeven, ik laat het maar gewoon op me afkomen. Al een jaar of tien eigenlijk. Gisteren at ik met mijn familie bij de vader van mijn dochter, mijn ex-man dus, en dat was fijn. Leuk. Gezellig. Maar of dat nou de kerstsfeer was? Ik voelde er weer eens niets van.
De kerstvakantie is dus ook niet echt aan mij besteed. Maar daar heb ik sinds een paar jaar iets op gevonden: onbekommerd bingewatchen! Net zo veel series kijken als ik wil en dan bedoel ik ook écht hè, rustig twaalf uur achter elkaar. Op de bank met lekkere hapjes. Hond aan mijn voeten en als enige onderbreking een frisse neus tijdens mijn wandelingetje met haar. Heerlijk! Nu ik erover nadenk: misschien is dit wel mijn kerstgevoel. En moet ik eens ophouden met er meer van willen maken.
