Pumps? Teenslippers zul je bedoelen!
Wieke heeft een feest en wil pumps aan. Dat blijkt niet echt meer een optie te zijn. Dus begint ze aan de restauratiewerkzaamheden van haar voeten.
Omdat er Zambiaanse feestjes op handen waren, probeerde ik tijdens ons laatste verlof mijn voeten in pumps te worstelen. ‘Maatje groter?’ vroeg de verkoopster, ‘want als ik zo vrij mag zijn, u hebt bijzonder brede voeten, een beetje plat ook.’ Aan zo’n vrouw heb je wat. Deelt gewoon even nonchalant mee dat je voeten een maat gegroeid zijn. Ik ging, chagrijnig, zonder pumps de deur uit en bestelde bij een Braziliaanse slipperfirma teenslippers met een verhoogde hak en glittersteentjes op de bandjes.
In Zambia leid ik een teenslipperleven. Tijdens een echte wandeling draag ik mijn sportschoenen, die zitten wél lekker. Maar dat is natuurlijk geen gezicht onder een baljurk. Toch moet je hier af en toe je baljurk aan, zoals overmorgen. Zambiaanse vrouwen komen altijd prachtig uitgedost naar feestjes. Ik heb geen baljurk, wel een soort balrok. Daar moeten die teenslippers met het hakje onder, zodat ik me enigszins elegant kan voortbewegen.
Maar dan kijk ik omlaag naar mijn voeten. Geef je voeten de vrijheid en ze wentelen zich in het vuil als varkens in de modder. Kloven, met rode aarde gevulde groeven en eeltlagen waar je met een betonschaar nog niet doorheen komt. Ik zet een teil klaar met water en daarin olijfolie. Op het terrastafeltje leg ik het nageletui, handdoeken, nagellak voor de vlag op de modderschuit en de tube klovenzalf ter restauratie. Nu nog een leuk boek. En een glas wijn, want ik ga hier minstens een uur zitten totdat ik poezelige voeten heb.
Ik had even buiten de tijd gerekend. Dat verleer je in dit land. Het wordt snel donker. En de muggen komen massaal op mijn teiltje water af. Ik droog mijn voeten af en smeer ze in met de klovenzalf. Dan kom ik overeind en gooi het water over de planten. En daarna? Glijd ik riant uit op mijn stuit, door die klodders klovenzalf op mijn voeten. ‘Wie mooi wil zijn moet pijn lijden,’ zei mijn moeder altijd. En dat doet het. Pijn! Lopen gaat moeizaam. Maar het voordeel is: ik kan niet naar het feest, omdat elke stap zeer doet. Die poezelige voeten? Ik geef het op. Gaat niet gebeuren zolang ik hier ben. Straks, terug in Nederland, ga ik een pedicure zoeken die een project durft te maken van mijn uitgewoonde voeten.
Wieke Biesheuvel is columnist bij Libelle, schrijft boeken, woont in Zambia en helpt de plaatselijke bevolking met medewerking van haar vriendinnen hier aan waterputten.
