Heb jij dat nou ook?
Tineke: Wat ik me nou afvraag hè, hebben meer vrouwen dit als ze op het laatste nippertje nog even snel naar de wc willen als ze ergens zijn?
Heb jij dat nou ook?
Dat je altijd moet plassen vlak voor een diner/les/lunch/begrafenis/voorstelling, of wat dan ook?
En dat je dan even snel gaat, maar eerst nog drie keer de verkeerde afslag neemt, omdat je in zo’n gebouw de weg niet kent?
En dat je dan uiteindelijk toch bij de toiletten komt, maar dat daar dan een rij van 600 meter staat?
En dat je dan denkt: zal ik naar ‘de heren’ gaan? (waar nooit iemand staat te wachten!)
En dit dan zeker nog een kwartier met jezelf gaat staan overleggen?
En dat je het dan toch doet en ook nog luid aankondigt?
Maar dat er bij de heren dan alleen maar ‘staanplaatsen’ blijken te zijn en je dus weer terug moet?
En er bij de dames dan alweer 100 meter rij is aangegroeid, maar je toch weer gewoon achter aan moet sluiten?
En dat je dan denkt: zal ik anders gewoon die toilet voor rolstoelgebruikers gaan bezetten? (waar ook nooit iemand staat te wachten)
Maar dat je dan bang bent voor de reacties van anderen? (terwijl je heel goed begrijpt dat mensen in een rolstoel meer ruimte nodig hebben, maar dat je niet begrijpt waarom zij niet kunnen wachten)
Maar dat je dit niet wilt bespreken met die hele rij en dus maar gewoon blijft staan?
En dat je dan eindelijk aan de beurt bent en dan net dat hokje treft dat héél erg vies is?
En dat je dan ook nog met jezelf gaat overleggen of je het op zal ruimen
En dat je dan bang bent dat degene die na jou komt denkt dat jij dat hebt gedaan?
En dat je daarom ook nog met jezelf gaat overleggen of je het zal opruimen?
Maar dat niet eens kunt, omdat er zo’n closetrolhouder hangt die veel te stroef loopt? (waardoor je met héél veel moeite maar een half velletje (veel te dun) papier per kwartier kunt scoren)
En dat je dan maar je eigen papieren zakdoekjes gaat pakken, maar liever niet je tas op die vieze vloer wilt zetten?
En dat je dus maar hoopt dat niemand ziet hoe raar je daar staat te manoeuvreren?
En dat je dan uiteindelijk best trots op je lenige lichaam het hokje weer verlaat?
Maar daardoor niet goed oplet en tegen iemand aanloopt, waardoor alsnog je tas op de grond valt?
En dat dan niemand je helpt als je lipstick naar links rolt en je mascara naar rechts?
Maar dat iemand hem toch nog in je tas gooit als je net had besloten dat je dat spul nu toch niet meer op je gezicht wilde smeren?
En dat je dan je handen gaat wassen en in de spiegel ziet dat tijdens al dat gehannes je haar zo’n beetje ondersteboven is gaan hangen?
En dat je dan eigenlijk liever naar huis wilt dan naar die voorstelling/begrafenis/lunch/les of maaltijd?
Nee?
Neeee… ik ook nooit!
Door: Tineke
Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.
