Nog een pervert die ermee wegkwam
We hebben tijd hè, door de lockdown.
Dus ik verslond in een hap de miniserie over Dominique Strauss-Kahn en het arme kamermeisje van het Sofitel dat door een ongelukkig geval van op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zijn haar hele leven verpulverd zag worden.
“Ik had een goede baan, ik was blij. Ik was gekozen tot medewerker van de maand, ik was gelukkig.” En toen stapte ze de presidentiële suite binnen, denkend dat de gast was vertrokken en werd ze hardhandig gegrepen en oraal verkracht.
Haar collega’s halen haar over om aangifte te doen, maar helaas is deze documentaire het zoveelste bewijs hoe intens moeilijk het is als slachtoffer (en al helemaal als arme vrouw van kleur uit The Bronx) tegenover witte, rijke mannen.
Waar al het bewijs 100 procent helder was (aanranding), draaiden de slimme, veel te wit getande advocaten van DSK de zaak om. Ineens werd Nafissatou Diallo er van verdacht onderdeel uit te maken van het team van Sarkozy dat belastend materiaal tegen DSK verzamelde omdat DSK weleens een veel te kansrijke kandidaat was om de nieuwe president van Frankrijk te worden.
Ik heb het met ongeloof en open mond bekeken. Die arme vrouw. En er kwamen meer vrouwen aan het woord, zoals Tristane Banon die ook door hem was gegrepen maar wat allemaal werd weggewuifd als ‘consensual’ seks. Oftewel, ze wilden het allebei.
Dominique Strauss-Kahn mocht zich beroepen op zijn zwijgplicht, Diallo werd duizend keer verhoord om maar een verspreking of een wankelende verklaring te vinden. Belachelijk toch? Als Strauss-Kahn zou zeggen dat ze op het bed hadden gevreeën, maar het zaad in de gang was gevonden, hadden ze hem meteen daarop kunnen pakken.
DSK mocht op borgtocht vrij, zijn vrouw huurde een appartement van 35.000 dollar per maand en hoestte ook de kosten voor de beveiliging van 140.000 dollar per maand op. Toen er nog een prostitutienetwerk in Lille aan het licht kwam waar haar man actief deel van uitmaakte, schoof ook zij hem aan de kant. Maar er is weer een vrouwtje vier dat aan zijn zij verschijnt. Ongelooflijk.
Ik wilde alleen maar weten hoe het met Nafissatou Diallo zou aflopen. Uiteindelijk heeft ze 1,5 miljoen gekregen. Waarom betaal je dat als je zegt dat het consensual seks was? Lijkt me een vorm van schuld bekennen, maar goed.
Nafi is in The Bronx een restaurant begonnen en biedt plaats voor mensen die onderdak nodig hebben.
Voor mensen als Nafi, Virginia Giuffre, Thysia Huisman, Tristane Banon en alle andere dappere survisors die het aandurfden om het monster in het gezicht te kijken, wetende dat zij zoveel meer geld en sluwe advocaten hebben, wil ik buigen. Jullie hebben niet de makkelijkste weg gekozen, maar wel de beste weg. Door jullie zal er hopelijk iets gaan veranderen. Langzaam, maar het lukt.
En Nafi, als die lockdown eindelijk voorbij is, kom ik bij je eten. En misschien mag ik wel een dagje bij je komen helpen.
Door: May-Britt Mobach
