Franska.nl

Woedezoekers. Had jij er al van gehoord? Was laatst op de radio. En voor het eerst dat ik dit woord hoorde. Ik had niet veel uitleg nodig om precies te begrijpen wat er mee bedoeld wordt. Erger nog: ik ken het verschijnsel. Erger me er zelfs vaak kapot aan. Al heb je daar alleen je zelf maar mee, met dat ergeren. En als je niet uitkijkt, word je zelf ook zomaar een woedezoeker.

Wat ermee bedoeld wordt? Waarschijnlijk herken je het wel. Het slaat op mensen die ergens boos om zijn. Bijvoorbeeld (sorry dat ik er weer over begin) de Zwarte Piet-discussie. Een echte woedezoeker kan dan bijna aan niets anders meer denken. Verdrinkt als het ware bijna in z’n onderwerp van woede en weet steeds opnieuw dingen te vinden, te horen, zien of lezen die bewijzen dat het klopt. Dat ie niet voor niets kwaad is. Het ‘dossier’ wordt in zijn (of haar) hoofd met de dag groter en dikker.

Mooi dat ik nu weet dat er een woord voor is, maar nu? Ik vraag me af of er ook iets aan te doen is, aan zo’n brein. Want je hebt er als woedezoeker niet alleen jezelf mee, maar eigenlijk ook je omgeving, want iedereen moet het verhaal keer op keer aanhoren natuurlijk. En dat verhaal wordt met steeds meer bewijzen groter en groter. Ik vraag me serieus af of er vanaf te komen is.

Misschien met iets van ‘woede-zoek-therapie’? Zou dat het volgende nieuwe woord zijn of de volgende nieuwe therapeutische behandeling?