Franska.nl

Na thuiswerken ook nog thuisvakantie

Vandaag voor het eerst weer achter mijn laptop, en dat is best even wennen na een vakantie.

De eerste vakantieweek had ik nog helemaal alleen vrij, omdat manlief dan altijd nog dingen moet afronden. Dan belt er altijd nog een collega, sms’t er een klant, of leest hij in de krant iets waar hij nog “even” iets mee moet. Ik héb dus wat voor me uit zitten staren op terrasjes. Of met de fiets in de berm staan wachten, tv zitten kijken bij pompstations en wandelingen gemaakt op verlaten parkeerplaatsen in het buitenland. En daar had ik dit jaar dus écht geen zin in. Want elke keer dacht ik dan: verdorie… als ik nu thuis was dan had ik nog even de ramen kunnen lappen, of dat kozijntje kunnen schilderen. Had ik tóch nog even de stofzuiger erdoor kunnen halen voor ons vertrek. En daarom had ik dit keer al een week eerder vrij genomen dan hij, en eerst op mijn gemak alle klusjes gedaan die door ons werk vaak blijven liggen. En toen die klaar waren, ging ik alvast oefenen in “buiten zitten” zonder dat er in mijn hoofd nog iets zeurde. Heerlijk!
 

En dat gehang en geluier inspireerde hem, denk ik, want een week later had manlief alles af wat hij gedaan wilde hebben, en verder (voor het eerst in zijn leven) alle communicatiemiddelen een keer uitgezet. Voor het eerst in honderd jaar startten wij de vakantie dus in alle rust, gewoon thuis. Elke ochtend ontwaken zonder wekker, eerst een bakje koffie, en daarna maar eens kijken wat we zouden doen. Zó relaxed.
 

Niks geen excursies die al gepland stonden, omdat je nou eenmaal in de buurt bent. Geen kano’s, paarden of scooters die al gehuurd waren en moesten worden opgehaald, geen bowling-, golf- en schaatsbanen die al gereserveerd waren, niks. We besloten elke dag opnieuw of we zouden gaan fietsen naar een leuk lunchplekje, of we wilden afkoelen in zee, bij welke tent we die avond gingen eten, of we zouden gaan wandelen, sporten (hij dan), zonnen, motorrijden, of alleen maar gingen lezen, en we hadden ook nog eens ongelooflijk veel geluk met het weer.
 

Ik heb dus twee weken buiten geleefd, ver van mijn bureau, kwasten en stofzuiger, en nauwelijks een jas gezien. En dat laatste is natuurlijk mazzel hebben. Vroeger gingen we steevast ver reizen om mooi weer te scoren, terwijl ik me daar dit jaar niet comfortabel bij voelde. Ik had dus per ongeluk beter weer dan menig kennis die in overstromingen en bosbranden belandde, en het verst weg voor ons was dit keer een huisje dat we spontaan voor een paar dagen huurden op de Veluwe. Maar vakantiegevoel-technisch was dat niet eens nodig. Ik ging daar al uitgerust naartoe, kwam ook uitgerust weer terug, en vervolgde daarna weer gewoon het uitrustproces vanuit ons huis.
 

We werden dus ook nergens van straat gesleurd voor happy hours, kregen geen slappe rozen of onzinnige souvenirs aangeboden, geen propper die probeerde ons een discotheek in te duwen, en ik sliep in een prima bed. Hoezo moet vakantie eigenlijk altijd ver weg, dacht ik ineens? Ik heb nu plekken bezocht waar ik nog nooit geweest was en die wonderschoon en heel dichtbij bleken. Iets waar je anders de tijd niet eens voor neemt.
 

En toch las ik in een tijdschrift de volgende bewering: ‘Wie geregeld op vakantie gaat, is gemiddeld 7 procent gelukkiger dan een thuisblijver.’
 

Nou, ik heb geen idee hoe dat onderzocht is, maar ik denk dus dat die enquête alleen is ingevuld door mensen die zich stierlijk zaten te vervelen naast kofferbanden. Of die zaten te wachten op vervoer naar de luchthaven in de lobby van een hotel. De rest zat namelijk lekker buiten en had geen zin in die vragenlijst.
 

Bovendien waren zij thuis zeker 7 procent goedkoper uit dan de ver-weg-vliegers, stootten ze zo’n 85 procent minder stikstof uit en kwamen ze eindelijk een keer helemaal tot rust.
 

Dus een keer thuisblijven? Echt, ik kan het je aanraden!
 

Bron: Tourism analysis, 2021 via Plus Magazine