Nog maar een paar weken en dan moet ik iets besloten hebben. Voordat de lente officieel intreedt. Ik zit nog flink te dubben. Achter ons huis ligt een mini-stukje tuin ineens helemaal braak. Zo heet dat toch? Ontdaan van onkruid en een hysterisch groeiende braam. Toen het net leeg was, wist ik zeker dat het een kruidentuin(tje) moest worden. Want ik ben gek op kruiden. Alleen, hoe dichter de lente nadert, hoe meer ideeën er door m’n hoofd springen. Die kruidentuin, worden het alleen vaste planten of ook elk jaar van die eenjarigen erbij, zoals basilicum, dille en koriander? Die gebruik ik het meest. En die giga grote kruiden waar ik toch nooit iets mee doe, zoals lavas, zal ik die wel of niet overslaan? Dan wordt het wel zo’n plat, laag bij de grond tuintje. O, o, o, altijd die beslissingen. Misschien ben ik stiekem wel iemand die er gek op is, dat alle mogelijkheden nog ‘open liggen’…
Eén ding is zeker, nu het echte besluit nog
In die kruidentuin, mogen daar dan misschien ook goudsbloemen bij? Die vind ik zo grappig en die doen me zo denken aan het erf vroeger bij de boerderij van mijn tante Jaantje. Of nemen die te veel ruimte in en zijn dat weer van die woekeraars? Zo groot is het ook weer niet. Ik ben sowieso kampioen woekerplanten. Of zal ik toch een bloementuin doen, zodat je vazen vol kunt plukken uit je eigen tuin? Cosmea’s, zinnia’s, en dan meteen toch ook die goudsbloemen, juffertjes in het groen, lathyrus. Ja! Leuk. Veel leuker dan kruiden. Toch? Een bloemenzee… heerlijk! Of… of… groenten? Droom drie. Van die stokken waar sperzieboontjes langs groeien en tomaatjes en kapucijners, En een spruitenplant of twee voor mijn man. Daar kunnen ook goudsbloemen bij. Ha! In elk geval komen er dus goudsbloemen. Desnoods ergens anders in de tuin. Al dromend en dubbend heb ik dat zomaar ineens besloten. Nu de andere, enige echte knoop nog. Voor 21 maart moet ie doorgehakt zijn.
