Franska.nl

En het ergste is nog wel dat ik hierdoor een vriendin kwijt ben geraakt. En dat ze nog gelijk had ook. Ik heb het nog nooit aan iemand durven vertellen, maar nu het weer bijna kerst is en ik vaker dan anders aan vroeger denk, schoot me dit ineens weer te binnen en had ik spontaan weer het schaamrood op de kaken. Het dateert van voor het mobieltjes-tijdperk, dus dan weet je dat het misschien ook eigenlijk wel verjaard is. En dat ik net eenentwintig was? Hum, dat telt waarschijnlijk niet, want volwassen is volwassen en dan ben je dus hartstikke verantwoordelijk voor je daden.

Goed. Ik heb mezelf nu voldoende op de sodemieter gegeven, dus ik ga er even vanuit dat jij het niet nodig vindt om hier straks nog een schepje bovenop te doen. Please… Ik weet het. Het is stom, onaardig, lomp. Ik weet het. En ik ben gek dat ik het vertel ook, maar misschien help ik er iemand anders mee. Iemand die ook zoiets stoms gedaan heeft en er maar mee rond blijft lopen. Dan weet die persoon dat ze niet de enige is. Gedeelde schaamte is tenslotte halve schaamte.

Wat ik dan gedaan heb, honderdtachtig jaar geleden? Gewoon in de kroeg zitten slempen en oha-en terwijl er een vriendin van vroeger met man zou komen eten. En ze kwamen nog van best ver weg ook. He-le-maal vergeten. En aangezien ik vroeger nooit iets aan voorbereiding deed, altijd pas onderweg naar huis boodschappen deed en pas begon te koken als de gasten er waren, was er blijkbaar ook niets dat me eraan herinnerde, toen ik daar m’n tijd zat te verdoen.

Echt waar. Ik schaam me hier nu dus al tientallen jaren voor, maar er is niets meer aan te doen. Was toen al meteen niets meer aan te doen. En begrijpelijk.

En echt waar, dit is me natuurlijk nooit meer overkomen.  En echt waar, het was misschien beter geweest als ik dit nu niet opgeschreven had, want nu zit het weer wekenlang in m’n systeem. Maar ja. Te laat. Het staat er al.