Mijn vriendin voelt zich door mij verraden
Als Melissa’s dochter haar veertiende verjaardag viert is het groot feest, maar toch hangt er ook een schaduw over de dag.
‘Ik sta in de keuken beslag te kloppen als Emily me appt: ‘Ze mogen allemaal blijven slapen, dus dat is geregeld.’ Dat is hartstikke leuk en ik ben blij voor mijn dochter, want ondanks de strengere maatregelen wilde ik haar verjaardag toch wel vieren. Dan maar met een kleiner groepje meiden. We hebben een grote zolder waar ze kunnen slapen en ze zijn ook allemaal gevaccineerd dus niets staat dit feestje meer in de weg. Natuurlijk bak ik zoals altijd zelf haar verjaardagstaart en versier ik samen met mijn man de hele woonkamer. Eigenlijk is alles wel zo’n beetje geregeld voor haar feestje en toch voel ik me onrustig. Want deze verjaardag bezorgt me al weken hoofdpijn.
De afgelopen jaren werd Meike, de dochter van mijn beste vriendin, ook altijd voor de feestjes van Emily uitgenodigd. Ze zijn even oud en kennen elkaar natuurlijk al hun hele leven. Maar zo close als mijn vriendin en ik zijn, zo verschillend zijn onze dochters. Toen ze nog klein waren viel dat nog niet zo op, maar nu ze ouder worden zie ik dat ze elkaar eigenlijk niet zoveel te vertellen hebben. Emily is heel extravert en altijd haantje de voorste. Een sprankelend en populair meisje met veel vriendinnen. Meike is heel anders. Sociaal is ze nogal onhandig en soms kan ze erg onaardig uit de hoek komen. Daarom heeft ze het op school niet makkelijk en voelt ze zich vaak buitengesloten. Daar heb ik het al vaker met mijn vriendin over gehad en ik snap best dat ze zich daar soms zorgen om maakt. Aan de andere kant ligt het ook wel aan Meike zelf. Maar als ik dat weleens voorzichtig tegen mijn vriendin zei werd ze altijd boos. Waarom zag zelfs ik dan niet wat een heerlijk kind ze is; Meike is gewoon authentiek en mag er ook zijn.
Omdat haar klasgenootjes Meike haast nooit voor partijtjes vroegen nodigde ik haar altijd uit voor de verjaardag van Emily. Maar vorig jaar zei Emily dat ze dat niet meer wilde. ‘Ze verpest de sfeer altijd, mam, en daar heb ik geen zin meer in.’ Ik kon haar geen ongelijk geven want Meike zat er het hele feestje stil en stuurs bij. Dus toen ik vroeg wie Emily dit keer op haar feestje wilde hebben moest ik haar beloven dat ik Meike niet zou vragen om er ook bij te zijn. Maar ik had natuurlijk beter moeten weten, want vorige week belde mijn vriendin met de vraag hoe laat Meike op de verjaardag van Emily werd verwacht. Hoewel ik die vraag wel had verwacht kon ik er maar geen goed antwoord op verzinnen. Want hoe zeg je op een aardige manier dat iemand niet is uitgenodigd?
Met een knoop in mijn maag legde ik uit dat Emily dit jaar alleen met haar beste vriendinnen bij elkaar zou zijn omdat het door corona niet anders kon. Terwijl ik het zei hoorde ik zelf ook wel wat een laf excuus dat was. Mijn vriendin reageerde heel kortaf en zei dat ze de boodschap aan Meike door zou geven. Maar een paar uur later kreeg ik een lange app van haar waarin ze zei dat ze heel erg teleurgesteld was in onze vriendschap. Stomverbaasd las ik dat ze heel erg verdrietig was en niet wist hoe ze het aan Meike moest vertellen, want ik wist toch zeker wel hoe moeilijk zij het had op school.
Ik was best geïrriteerd door dat appje en ik heb haar toen meteen gebeld en onomwonden uitgelegd dat Emily haar niet meer op haar verjaardagsfeestje hebben. Het was weliswaar jarenlang een ongeschreven regel dat Meike erbij was, maar nu wil Emily dat niet meer en eerlijk gezegd vind ik dat ze daar gelijk in heeft. De meisjes zijn gewoon te verschillend en dat is inmiddels pijnlijk duidelijk.
Mijn vriendin voelt zich nu verraden en daardoor ben ik in een heel onplezierige situatie beland. Mijn jarenlange vriendschap met haar heeft een behoorlijke knauw gekregen. Maar mijn dochter wil geen opgelegde vriendschap meer en gewoon zorgeloos met haar eigen vriendinnen haar verjaardag vieren. Dat is toch niet teveel gevraagd van een meisje van veertien?’
