‘Mijn man houdt meer van de kinderen dan van mij’
Edith (46) heeft samen met Erik (48) een dochter van 16 en een zoon van 14. Voor Edith staat Erik op de absolute nummer één. Andersom is dat iets anders…
‘Erik en ik zijn helemaal gek op onze kinderen. En eerlijk is eerlijk, we hebben ook wel geboft met ze. Natuurlijk hoop ik dat onze manier van opvoeden daar ook aan heeft bijgedragen, maar echt problemen hebben we nooit met ze gehad. Ze zijn beiden heel lief, en ook toen ze nog klein waren hebben we nooit veel gedoe met ze gehad. Geen overdaad aan slapeloze nachten, geen moeilijke eters… Daar prijzen we ons wel erg gelukkig mee.
Zelfs nu ze in de puberteit zitten valt het mee. Erik en ik hadden ons mentaal wel een beetje voorbereid, op puberale opstandigheid en een ruzietje thuis. Maar vooralsnog is het allemaal te overzien en zijn ze eigenlijk nooit onredelijk. Klinkt bijna te mooi om waar te zijn, en dat is het ook. Maar het probleem ligt niet bij de kinderen, maar bij Erik en mij.
Erik heeft een betere band met de kinderen dan ik. Dat is nou eenmaal zo, en eigenlijk is dat altijd zo geweest. Ik hield mezelf ook altijd maar voor dat ze allebei toevallig een papa’s-kindje zijn. Dat kan natuurlijk. Maar sinds een aantal maanden, en zeker nu we zo op elkaars lip zitten vanwege het coronavirus, begint het toch wel te steken. Ze willen met hem spelletjes doen, kaarten, of helpen met koken. Met hem willen ze de alledaagse dingen bespreken, aan zijn mening hechten ze waarde. Ik zit er altijd maar een beetje bij.
Dat ik dat vervelend vind weet Erik. Ik heb dat meerdere malen tegen hem gezegd en hij begrijpt dat ook wel, hij weet dat ik mijn best doe om er wat meer bij te horen. En hij doet ook zijn best daarvoor, probeert me bij alles zoveel mogelijk te betrekken. Maar de vanzelfsprekendheid van die goede band, die is er gewoon niet tussen de kinderen en mij. Ik was blij dat Erik begreep dat ik daarmee zat.
Tot twee weken geleden, toen de bom barstte tussen Erik en mij. Niet eens om iets in het bijzonder, ik denk dat het vooral kwam door de druk van het coronavirus en de bijkomende ‘quarantaine’ op de hele situatie. Dat de kinderen een voorkeur voor hem hebben wordt nu dag in, dag uit pijnlijk duidelijk. Maar toen de bom barstte vertelde Erik mij dat die liefde wederzijds is: hij houdt meer van de kinderen dan van mij.
Dat waren letterlijk zijn woorden en ze kwamen als een klap in mijn gezicht. Sinds die uitspraak, waar hij niet zijn excuses voor heeft aangeboden (hij vindt immers dat hij niets verkeerd heeft gezegd), zit ik met een knoop in m’n maag. Het is behoorlijk confronterend, ook omdat ik besefte dat het bij mij andersom is: ik hou overduidelijk meer van Erik dan van mijn kinderen.
Ik voel me een slechte moeder. En ik voel me egoïstisch naar mijn kinderen toe dat ik nu jaloers ben op de liefde die Erik voor ze voelt. Ik zit zo in tweestrijd: ik zou toch blij moeten zijn dat Erik zo’n leuke vader voor ze is? Het lijkt alsof deze uitspraak van hem alles op scherp heeft gezet en mij in alles onzeker heeft gemaakt. Is het gezond dat ik meer van mijn man hou? Is het gezond dat hij meer van zijn kinderen houdt dan van mij? Ik weet het nu echt allemaal even niet meer.’
