‘Mijn familie vindt het maar raar dat mijn vriend lager opgeleid is dan ik’
Hoewel Muriëlle al een paar maanden heel gelukkig is met haar nieuwe vriend zit haar toch iets dwars sinds ze hem aan haar familie voorstelde.
‘Ik word wakker omdat ik de slaapkamerdeur open hoor gaan. Edwin, mijn vriend, staat met een dienblad in de slaapkamerdeur en de geur van verse koffie komt me tegemoet. Nog iedere keer weet hij me met een ontbijtje op bed te verrassen want ik vind dat zo lief. Misschien heeft dat met mijn ex-man te maken die dat maar onzin vond.
Die vond dat altijd zoveel gedoe. Zoals eigenlijk alles te veel gedoe voor hem werd toen we nog getrouwd waren. Hij had aandacht voor iedereen, behalve voor mij en op een gegeven moment begon dat me op te breken. Maar toen ik dat tegen hem zei was dat al gauw het begin van het einde van onze relatie. Ik was in zijn ogen nooit tevreden, terwijl ik alleen maar wat liefde en aandacht wilde. Ik zat helemaal niet te wachten op zijn dure cadeaus of verre vakanties. Alsof hij dacht dat hij het daarmee goed kon maken dat hij er nooit echt voor me was. En die dure dingen kon ik ook wel voor mezelf kopen, want ik ben altijd financieel onafhankelijk gebleven. Gelukkig hadden we geen kinderen waardoor er een min of meer geruisloze scheiding volgde en gek genoeg miste ik mijn ex eigenlijk helemaal niet. Ik miste meer het idee dat ik met iemand samen was. Iemand die er voor me was als ik na een lange werkdag thuis op me zat te wachten, iemand die er gewoon voor mij was. Maar ik had nooit gedacht dat ik die persoon in Edwin zou vinden.
Ik was op zoek naar een klusjesman die in mijn nieuwe appartement wat dingen voor me kon doen en zo leerde ik Edwin kennen. Een vrolijke man met enorm veel humor die vaak met een kop koffie op me zat te wachten als ik kwam kijken hoe het met de vorderingen van de verbouwing ging. Hij maakte me aan het lachen en al snel merkte ik dat ik eigenlijk wel naar zijn aanwezigheid uitkeek. Dat vond ik wel verwarrend want hij was zo anders dan de mannen waar ik mee omga op mijn werk.
Ik werk als analist bij een bank, een echte mannenwereld waar ik na mijn studie mijn plek wel heb moeten veroveren. Allemaal hoogopgeleide mannen met grote ego’s. Alleen maar bezig met veel geld verdienen, de beste willen zijn en hopen dat hun vrouw er niet achter komt dat ze een affaire met een collega van kantoor hebben. Het was voor mij dus echt een verademing om te merken hoe Edwin in het leven staat. Hij is dik tevreden met zijn werk als klusjesman. Op een mooie dag stopt hij wat vroeger om te gaan kitesurfen. Hij is totaal niet geïnteresseerd in macht en heeft er geen last van dat ik hoger opgeleid ben en volgens de maatschappij succesvoller ben. Emotioneel staat hij vele malen sterker in zijn schoenen dan mijn ex en zijn ego zit hem totaal niet in de weg. Edwin maakt me blij, laat me voelen hoeveel hij van me houdt en is altijd geïnteresseerd in wie ik ben en wat me bezighoudt. Dat maakt het zo fijn om bij hem te zijn, maar daar denken mijn familie en vrienden heel anders over.
Zij zien hem als een pantoffelheld en een golddigger en ze denken dat ik na een tijdje wel op mijn toyboy uitgekeken zal zijn. Alsof een stukadoor geen diepgang kan hebben en ik alleen met een accountant gelukkig zou kunnen worden. Zij weten helemaal niet dat Ed voor mij de mooiste gedichten schrijft en we heel fijne gesprekken hebben over het leven. Edwin zegt dat ik erboven zou moeten staan, maar diep van binnen ik baal ervan dat zij het maar gek vinden dat mijn vriend lager opgeleid is dan ik. Ik zou zo graag willen dat iedereen ziet wat een fantastische man hij is, want dat mijn omgeving er na een jaar nog steeds zo lacherig over doet vind ik eigenlijk heel naar.’
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’
