‘Mijn ex-schoonouders eisen hun gift aan mij op’
Als Belinda en haar man Jens uit elkaar gaan loopt dat uit in een bitter financieel gevecht. En alsof dat nog niet genoeg is bemoeien haar ex-schoonouders zich er ook mee.
‘Vandaag is een verdrietige dag want ik verhuis naar mijn eigen appartementje en laat het leven dat ik met mijn man Jens leidde achter. We zitten midden in een bitter gevecht en eigenlijk ben ik opgelucht dat ik aan een nieuw hoofdstuk van mijn leven kan beginnen. Hoe anders was het toen ik hem jaren geleden leerde kennen.
Ik was twintig, woonde nog bij mijn ouders en had een baantje in de thuiszorg. Omdat mijn ouders het niet zo breed hadden ben ik nooit gaan studeren. Het werd in het gezin waar ik vandaag kwam ook niet gestimuleerd om na de middelbare school een vervolgopleiding te doen. Best jammer voor een meisje dat fluitend haar vwo-diploma haalde. Jens had een heel andere achtergrond dan ik want zijn ouders vonden het wel belangrijk dat hij doorleerde en zij konden zijn opleiding makkelijk betalen zodat hij zonder studieschuld kon afstuderen.
Mijn relatie met Jens werd serieus en we hadden het goed. Maar als ik bij zijn vrienden was voelde ik me vaak een buitenbeentje. Hij kende ze allemaal van zijn studie en het leek wel of iedereen een goede baan had vanwege die opleiding. Toen begon het aan me te knagen. Juist omdat ik heus wel goed kon leren, maar daar door de omstandigheden thuis nooit wat mee had gedaan. Soms had ik het daar met mijn schoonouders over, met wie ik het heel goed kon vinden en ik wist dan ook niet wat ik hoorde toen ze me op een avond voorstelden dat ik toch zou gaan studeren en dat zij de kosten voor de opleiding voor hun rekening zouden nemen.
In eerste instantie stribbelde ik tegen, zo’n prachtige gift kon ik toch niet aannemen? Maar ze stonden erop dat ik me aan de universiteit in zou schrijven en dat heb ik uiteindelijk gedaan. Hoewel het soms echt wel zwaar was om naast mijn gewone baan in de avonduren college te volgen en te studeren voor tentamens, was ik dolgelukkig toen ik mijn scriptie had ingeleverd en eindelijk mocht afstuderen.
Maar na verloop van tijd ontstond er een donkere wolk boven mijn relatie met Jens. Hoewel we graag kinderen wilden, lukte het maar niet om zwanger te worden en dat heeft ons uiteindelijk uit elkaar gedreven. Ik voelde me soms zo eenzaam in het traject met de vruchtbaarheidsbehandelingen en had het idee dat ik veel liever een kind wilde dan hij. Omdat het probleem bij hem lag en hij absoluut geen kind van een donor wilde moest ik op een gegeven moment een keuze maken. Of bij hem blijven en nooit moeder worden, of bij hem weggaan en hopen dat ik ooit nog een vader voor mijn kind zou vinden.
Met ongelofelijk veel pijn in mijn hart koos ik voor dat laatste. Ik hoopte op een beetje begrip bij Jens en dat we elkaar uit liefde los konden laten, maar het liep uit op een drama. Hij wil niets meer met me te maken hebben en ook zijn ouders zijn woest omdat zij vinden dat ik hun zoon in de steek laat. Uiteraard heb ik daar begrip voor, want ik kies voor mezelf en niet voor een toekomst samen met hun zoon omdat hij me niet kan geven wat ik het liefste zou willen. Maar de wens om moeder te worden is zo sterk dat ik het wel moet doen.
Waar hij kan zit Jens me nu dwars en maakt hij om alles ruzie, zelfs om wie het servies mag hebben. Hij heeft er toch zeker voor betaald omdat hij jarenlang meer verdiende dan ik? Het is zelfs zo erg dat hij zijn ouders meesleept in dit gevecht. Zij eisen nu het bedrag dat zij aan mijn studie hebben betaald terug. Ze durfden zelfs tegen me te zeggen dat ik van hen gebruik heb gemaakt door me zo zielig voor te doen en willen het boeken- en collegegeld van mijn vierjarige opleiding per direct terug hebben. Alles bij elkaar gaat het om een bedrag van bijna tienduizend euro. Geld dat ik helemaal niet heb. Bovendien was het heel duidelijk een gift van hen aan mij toen alles nog goed was tussen Jens en mij en wij dachten dat we een toekomst samen hadden. Ik snap best dat ze teleurgesteld zijn dat mijn relatie met hun zoon is verbroken, maar het is toch belachelijk dat ze me op deze manier willen terugpakken?’
