Mijn arrogante schoondochter
Kevin, de zoon van Martha, zou vorige maand gaan trouwen. Vanwege het coronavirus werd het huwelijk uitgesteld. Maar daar is Martha helemaal niet zo rouwig om…
‘Gisteravond kwamen mijn zoon Kevin en zijn vriendin bij ons eten. Hij is ons enig kind en we zijn apetrots op hem. Na een lange studie heeft hij een goede baan waarin hij het heel goed doet. De reden voor het etentje was om zijn promotie te vieren. Hij wordt manager van een afdeling en dat is best bijzonder. Vinden wij, want mijn man ik hebben nooit carrière gemaakt. Tot aan zijn pensioen was hij timmerman in de bouw en ik ben thuiszorgmedewerker.
We hebben heel ons leven hard gewerkt maar een koophuis zat er voor ons niet in. Toen Kevin nog op de lagere school zat kregen we al in de gaten dat hij een van de slimste leerlingen van de klas was. Dus dat hij wel door zou leren hadden we wel verwacht. Maar dat hij het zelfs tot aan de universiteit zou schoppen hadden we nooit gedacht. Want mijn man en ik zijn na de middelbare school al heel jong gaan werken.
Om te zorgen dat hij niet zijn hele studie bij elkaar hoefde te lenen, leefden we heel zuinig om een spaarpotje voor Kevin te maken. Want voor zijn opleiding moest hij ook op kamers en dat is nu eenmaal behoorlijk duur. Na zijn afstuderen werd hij trainee bij een groot bedrijf en maakte hij de ene promotie na de andere.
Hij zit in een wereld die wij helemaal niet kennen, waar het belangrijk is om carrière te maken. Op het kantoor waar hij werkt heeft hij zijn huidige vriendin leren kennen. Na een paar maanden verkering woonden ze al samen. Voor Kevin vind ik het fijn dat hij iemand heeft gevonden waar hij van houdt, maar ik ben niet zo blij met haar.
Ze doet zo kil en arrogant en toont nauwelijks belangstelling voor mijn man en mij. Ze geeft me altijd het gevoel dat ik op mijn tenen moet lopen en dat ik eigenlijk niet goed genoeg ben. Jolijn komt uit een familie waar het heel normaal is dat je gaat studeren en vervolgens veel geld gaat verdienen. Haar vader heeft een hoge functie bij een bank en haar moeder geeft les op een gymnasium. Mijn leven vindt ze blijkbaar niet interessant genoeg om over te praten want ze vraagt er nooit naar. Ze heeft het liever alleen maar over zichzelf.
Kevin heeft haar vorig jaar ten huwelijk gevraagd. Ze huurden een kasteeltje af voor het feest. Van haar moeder kreeg ze een heel dure jurk, maar ik werd niet gevraagd om mee te gaan naar het atelier waar de japon gemaakt zou worden. Volgens haar omdat ze iedereen ermee wil verrassen. Ik denk dat ze mij er gewoon niet bij wilde hebben omdat ze zich voor me schaamt. Ik ben te gewoontjes.
Een paar keer heb ik geprobeerd om er met Kevin over te praten, maar hij begreep niet zo goed wat ik bedoelde. ‘Jolijn heeft inderdaad een heel ander leven dan jij, maar het gaat toch prima, mam? Wees nou maar gewoon blij voor me.’ Voor de lieve vrede heb ik verder m’n mond maar gehouden.
Door de coronacrisis moeten Kevin en Jolijn hun huwelijksfeest nu uitstellen. Eerlijk gezegd vind ik dat helemaal niet zo erg. Misschien dat de ogen van Kevin nog opengaan en hij ziet hij dat Jolijn, met haar dure achtergrond, eigenlijk helemaal niet zo goed bij hem past. Dat zal ik natuurlijk nooit tegen mijn zoon zeggen, maar als van dit uitstel afstel komt, zal ik er niet rouwig om zijn…’
Martha ’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
