Mays holiday in Puglia
Het leuke aan vakantierecidive is dat je op straat loopt en mensen kent. En groet.
’s Avonds wordt het koud. Ik verheug me er zelfs een beetje op. Dat is het startsein voor kachel aan, glas vol, onder een deken met z’n vijven de dag doornemen en daarna iets kijken wat we allemaal leuk vinden. Mijn kleinste meisje krijgt een koptelefoon en mag freewheelen op haar iPad. Met de oudste kijk ik zowaar Five Foot Two, de dcoumentaire over Lady Gaga.
Ik denk even aan die middag. Aan ons bezoek aan Martino en Carolina, onze overburen met het restaurant. ‘Zara, non c’è più.’ Ik zie nu pas hoe diep donker de ogen van Martino zijn. Naast me kijken zes ogen me ongeduldig aan. Wat hij zei, wat hij zei. De rol van vertolker valt me even zwaar. Zara, de grote lieve lobbes-bulldog van Carolina en Martino… Nou ja, ze is er niet meer. Iets met kanker. En koorts. En dat Laki, het andere hondje, de hele dag met haar kopje op de grote buik van Zara heeft gelegen. We zijn er de hele middag een beetje stil van. En als ik mijn oudste meisje ’s middags kwijt ben, zie ik haar over het hobbelige weggetje stiefelen. Onder haar linkerarm het Ikea-tuinstoeltje. Onder de andere haar lievelingsknuffel. Ik grijp maar even niet in en volg. Het stoeltje gaat naast het hek. Ze klimt er op. De knuffel gaat over het gaas zo hups, in het hondenhok. Een cadeautje voor de andere honden. Als troost.
Het leuke aan vakantierecidive is dat je op straat loopt en mensen kent. En groet. ‘Als ik jou zie, gaat het slecht met me,’ zegt de plaatselijke architect tegen mijn geliefde. ‘Met je Ajax. Maar nu Juve uit de Champions League ligt, io tifo per voi.’ Nu is ‘ie voor ons.
Er wordt gekust (rechts beginnen, links eindigen), geproost (niet te veel, Italianen zijn matige drinkers) en gegeten (dat dan weer wel in overmate). Ik heb zowaar zes bladzijden in mijn boek gelezen want er is altijd wel iemand die me roept.
Als ik naar het zwembad loop, schiet ik in de slippers van mijn dochter. Mijn hiel gaat maar een heel klein beetje over de rand. Ik zeg dat ze nu moeten ophouden met groeien en duik in het water dat weliswaar koud en groen is, maar dat kan me allemaal niets schelen.
Door: May-Britt Mobach
