Franska.nl

Verstandelijk beperkt is er zo eentje. Autistica gaat me prima af. Lei è autistica. Meestal bewegen op dat moment mijn armen om haar middel en vinden mijn handen elkaar voor haar buikje terwijl ik mijn kin in haar haren begraaf. Of ik veeg een door de zon gebleekte pluk haar uit haar gezicht. Of ik aai over het dopje van haar neus waar in de loop van de vakantie altijd een wit streepje ontstaat.

‘Autistica’ en ‘giovane nella testa’, jong in het hoofd. Dat moet voldoende zijn om te verklaren dat een meisje van elf ook op het buurtpodium wil dansen met haar Pinokkio-pop.

Deze vakantie komen er ineens woorden bij. Een tumore benigno bijvoorbeeld. Heb meteen kwaadaardige (maligno) tumor ook maar even opgezocht, maar daar hebben we gelukkig nog even niets mee te schaften. Overigens vraag ik me af wat er precies ‘benigno’ is aan een tumor die mijn moeder al een jaar de energie ontneemt en heel hard bezig is om het een rotzooitje te maken in haar hoofd. Maar dat even geheel terzijde.

Andere geleerde woorden: chirurgo, anestesia, radiazione.

Hoe het gaat, vraagt de buurman na een diner met de lekkerste pasta met kreeft die ik ooit at. Ik sta op het patiootje achter de keuken van zijn restaurant, hij in de deuropening tussen de stroken van het vliegengordijn waarin ik nog de restjes vlechtjes zie die jongste meisje er die middag in heeft gemaakt. 

Martino wil een echt antwoord, geen beleefd gebabbel, dat zie ik aan zijn felle ogen. Dat ik het niet weet. Dat de ‘tumore’ weggehaald kan worden, maar of het probleem verholpen kan worden… ‘Non sappiamo se troverà la vista.’ We weten niet of ze haar zicht zal kunnen terugvinden.

Het woord blind durf ik nog niet op te zoeken.