Wat doe ik aan mijn empty nest syndroom?
Loop je ergens over te piekeren? Heb je behoefte aan iemand die even met je meedenkt? Mail je vraag aan onze coach Mariska: mariska@franska.nl.
Hoi Mariska,
Als je me een paar jaar geleden verteld had dat ik er zo mee zou zitten, dat ik er zelfs depressief van zou worden, had ik je uitgelachen. Ik ging echt geen last van het empty nest syndroom krijgen, daar had ik het veel te druk voor. Maar dat kreeg ik dus wel. En hoe. Nu mijn derde kind uit huis is, lijkt het wel of mijn leven geen zin meer heeft. Het voelt alsof mijn hart uit mijn lijf gerukt is. Niks doet er meer toe, ook mijn man niet. Ik heb ’s ochtends geen zin om op te staan, ik voel me volkomen fut- en nutteloos, ga nergens meer naartoe, spreek met niemand af. En dat is dus al sinds de zomer zo. Als ze eens een weekendje thuis zijn, ben ik blij maar tegelijkertijd verdrietig, omdat ze zo snel al weer weggaan. Heb jij enig idee hoe ik dit zou kunnen doorbreken?
Groetjes,
Marlies
Hi Marlies,
Soms kun je je kinderen wel achter het behang plakken. Ja ja, we houden zielsveel van ze, maar wat kunnen ze het bloed onder je nagels vandaan halen. Dat je kind oorverdovend krijst in de supermarkt en met geen mogelijkheid stil te krijgen is, dat je puberende dochter alles maar dan ook echt alles ‘superstom’ van je vindt. Dat het lijkt of er een bom ontploft is in huis als de dames vriendinnen hebben uitgenodigd om te chillen en in geen velden of wegen te bekennen zijn als ze moeten opruimen. Dit zijn de momenten dat je als moeder denkt dat jij nergens last van gaat krijgen als het kroost uit huis is. Sterker nog, dan gaat jouw leven (bij wijze van spreken) pas beginnen! Zucht. Niets is minder waar, ik weet het uit ervaring. Die lege kamertjes staren me nog iedere dag als hongerige baby’s aan. Ik mis hun vrolijke stemmetjes, die eens zo kleine lijfjes met ieniemienie schoentjes en ik denk alleen maar: heb ik er wel genoeg van genoten?
Lieve Marlies, wij zijn steengoed in het onszelf groothouden, maar daar los je jouw probleem niet mee op. Want één ding is zeker, het empty nest syndroom is geen aanstellerij, het bestaat echt. Wat kun je eraan doen? Het belangrijkste heb je al gedaan, je erkent je probleem en je praat erover. Stap twee is acceptatie. Het klinkt als een dooddoener, maar echte acceptatie betekent dat je vrede hebt met hoe de situatie nu is. En daar heb je geduld voor nodig. Je kunt het vertrek van je kinderen uit het ouderlijk huis zien als een afscheid van een periode die nooit meer terugkomt. Dan mag je best rouwen. Je hoeft niet morgen hysterisch blij door je glimmend schone huis te rennen en je pasverworven vrijheid te vieren. Je ‘moet’ het de tijd geven. Maar, hoe lang jouw proces van acceptatie duurt heb je ook deels zelf in de hand.
Hoe erg het empty nest syndroom is, heeft mede te maken met jouw persoonlijke situatie. Heb je altijd gewerkt, of was je vooral thuis om voor de kinderen te zorgen? Ben je iemand die weinig momenten voor zichzelf neemt, en het grootste deel van de dag bezig is met het anderen naar de zin te maken? Heb je hobby’s waar je je in kunt uitleven? Hoe meer tijd vrouwen besteed hebben aan hun kinderen en het thuisfront, hoe meer ze last hebben van depressieve gevoelens als die kinderen uit huis gaan. Het klinkt simpel, maar iets doen leidt af. Ga hardlopen, zwemmen of gewoon wandelen, sporten maakt van die lekkere geluksstofjes vrij waardoor jij je in ieder geval even heel happy voelt. Pak oude vriendschappen weer op, bezoek je favoriete musea, kortom ga dingen doen die jij leuk vindt.
Ik bewaar het goede nieuws voor het laatst. Sara Gorchoff, een Amerikaanse psychologe, volgde achttien jaar lang een groep vrouwen bij wie ze regelmatig de temperatuur van hun huwelijksgeluk opnam. Ze begon bij 40 en eindigde bij 60. En wat bleek? Het huwelijksgeluk van vrouwen nam toe als de kinderen uit huis waren. De relatie met hun man werd meer relaxed en, hoera, er is (eindelijk!) meer tijd voor intimiteit en… seks. Dat is toch wel iets om naar uit te kijken.
Liefs,
Mariska
Wil jij antwoord op een lastige vraag, relatieprobleem of dilemma, mail dan mariska@franska.nl en wie weet staat jouw vraag straks mét antwoord op de site.
(Als je je vraag opstuurt geef je automatisch toestemming om de vraag te plaatsen op onze site. Je hoeft uiteraard niet je echte naam te gebruiken.)
Mariska van der Klis is jurist, coach en redacteur bij Pauw & Jinek. Iedere week denkt zij mee over onze lastige vragen en dilemma’s.
Portretfoto: Bart Honingh
