Franska.nl

 

‘Als facilitair medewerker in een zorginstelling ben ik er samen met mijn collega’s verantwoordelijk voor dat voor onze cliënten het juiste eten wordt ingekocht – het aantal diëten is talloos – en dat onder andere de was wordt verzorgd. In de decembermaand is het extra aanpoten geblazen omdat er dan verschillende diners zijn, met ons kerstdiner als absoluut hoogtepunt. Meerdere gangen, drankjes naar keuze, een extra feestelijk gedekte tafel. Ook medewerkers van andere disciplines springen op zo’n avond bij, want personeelstekorten gelden, hoe kan het ook anders, ook voor onze afdeling. 

 

Het verbaasde ons allemaal ten hoogste dat onze nieuwe leidinggevende (een vrouw van begin dertig) haar opwachting maakte tijdens het kerstdiner. Zij heeft zich inmiddels namelijk vooral bewezen als het type dat de kantjes ervan af loopt. Gelukkig maakte ze haar reputatie ook die avond helemaal waar door met haar armen over elkaar en haar vuurrood gelakte nagels die haar handelsmerk zijn goed zichtbaar, langs de kant te blijven staan kijken. Verschil moet er zijn, moet ze gedacht hebben, want zorgmedewerkers mogen dus juist níet met gelakte nagels op het werk verschijnen. 

 

Bij één van mijn collega’s liep de irritatie zo hoog op dat ze op een gegeven moment op mevrouw toestapte en vroeg of ze misschien zo goed wilde zijn om de mensen te vragen wat ze wilden drinken. Met een blokje en een pen die ze eerst door die betreffende medewerker had laten halen, ging ze bij een van de tafels langs om de bestellingen op te nemen, maar toen die geserveerd konden worden had ze geen idee meer wie er om wat had gevraagd.

 

Tegen de tijd dat er opgeruimd moest worden deelde mevrouw mee dat ze er maar eens vandoor ging. Ze had nog werk te doen, zei ze. Dus dit was geen werk? Had ze echt geen idee dat ze ons met die onnozele opmerking allemaal diep kwetste? We betwijfelen het. We hebben wel meer leidinggevenden versleten die er een ster in waren om voor iedereen verborgen te houden wat ze in vredesnaam de hele dag zaten te doen achter hun bureau en die het daarnaast ook blijkbaar niet nodig vonden om met hun medewerkers te communiceren.

 

Toen wij na oud en nieuw besloten om maar zelf het initiatief te nemen om mevrouw te vragen of we een afspraak konden maken om de decembermaand te evalueren kwam er een out of office reply met de boodschap dat ze met vakantie was. Ze had het blijkbaar zelfs niet nodig gevonden om dat met ons te delen, maar waarom zou ze ook. Verschil moet er zijn toch?’ 

 

Theresa’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

 

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.