Marcelle komt bij haar schoondochter op de tweede plaats
‘Ik heb in de loop der jaren een pesthekel gekregen aan de kerst – en aan haar.’
‘Familie kun je niet uitzoeken, zeggen ze. Nou, schoondochters ook niet kan ik je vertellen. Mijn zoon – wij hebben maar één kind – is dol op haar en dat zou voor een moeder genoeg moeten zijn. Maar het blijft moeilijk te verkroppen om steeds op de tweede plaats te komen, en vooral met kerst hakt dat er elk jaar steeds meer in. Kerst vierden wij traditioneel op eerste kerstdag. Die hele tweede kerstdag heb ik altijd maar vaag gevonden. Op de agenda gezet om de stemming er nog even in te houden terwijl die in werkelijkheid toch al over is.
Toen hij haar net had leren kennen en de feestdagen in aantocht waren, vroeg ik hun dan ook op eerste kerstdag te komen eten. ‘Nee sorry,’ zei ze meteen heel resoluut. Eerste kerstdag was vaste prik één groot feest in haar familie. Niet alleen haar ouders zaten aan voor het diner maar de hele familie – met aanhang en kinderen uiteraard – van haar moeder. Inmiddels waren ze al met een man of veertig, zei ze. En de groep werd elk jaar weer groter. Ze sloeg veelbetekenend haar arm om mijn zoon heen toen ze haar verhaal zat te doen.
En zo werden wij vanaf de allereerste kerst haar pauzenummer op tweede kerstdag. En dat is me, nu we zo’n jaar of vijf verder zijn en ze zwanger is van ons eerste kleinkind, heel erg gaan tegenstaan. In feite hoeft die hele kerst van mij niet meer. Volgend jaar wordt ons kleinkind natuurlijk met veel bombarie ingewijd in het kerstritueel van haar familie, terwijl wij hier met z’n tweeën zitten. Het liefst zou ik voortaan gewoon weggaan met de kerst. Vakantie in een zonnig oord. Maar dat wil mijn man niet. Mijn man vindt dat we er geen punt van moeten maken en dat we haar beter kunnen laten. Ik vind het een rotstreek van haar. Alsof alles alleen maar om haar draait. Egoïstisch vind ik het. En als dit ons voorland is als opa en oma, dat we dan ook altijd op de allerlaatste plaats komen, dan hoeft het niet eens voor mij, dat kleinkind. Ik wil me er niet eens aan gaan hechten, heb ik me voorgenomen. Dan kan het ook niet zoveel pijn doen als we op afstand worden gehouden.’
‘De afgelopen tijd groeide Franska.nl heel erg hard. We kregen er ontzettend veel nieuwe lezeressen bij en daar zijn we natuurlijk hartstikke trots op. Voor al die nieuwe leukerds herhalen we de mooiste artikelen die we de afgelopen jaren voor de feestdagen schreven. Dit was er een van.’
Door: Redactie Franska.nl
