‘Mamma, mag ik een konijntje?’
‘Dat nooit!’
‘Maar waarom mag ik geen konijntje?’
‘Konijnen horen niet in hun eentje in een hok, maar buiten in het bos met een heleboel andere konijnen.’
‘Maar dan knuffel ik het konijn elke dag heel erg lang. Dat beloof ik.’
‘Nee!’
‘Of we nemen twee konijnen.’
‘Twee konijnen horen ook niet in een hok, dus nee, nee en nog eens nee.’
Zo ongeveer moet het gesprek geweest zijn tussen mijn dochter en mij, lang geleden toen ze klein was. En hoewel ik niet uitblonk in consequent zijn, hield ik wat konijnen in een hok betreft mijn poot goed stijf. Want eerlijk? Ik heb het altijd intriest gevonden, het idee van een beest in een hok opsluiten en het daar laten vegeteren.
Dus wat ik vond, van de nieuwe dierenwet die vorige week geruisloos werd aangenomen door de Eerste Kamer? In ieder geval dat ik mijn tijd blijkbaar heel erg vooruit was en ook dat ik niet alleen sta met mijn grote hart voor dieren.
Naar het zich nu laat aanzien mogen konijnen, hamsters en vogels vanaf 2023 niet meer in hokken en kooien worden gehouden – al schijnen we ons er geen zorgen over te hoeven maken dat de politie aan de deur komt kloppen ter controle. Want deze nieuwe wet, ingebracht door de Partij voor de Dieren, regelt dat dieren geen pijn of ongemak meer mogen hebben als ze in een stal, hok of kooi worden gehouden. Waarmee de wet zich dus niet beperkt tot konijnen, maar veel verder strekt. Tot aan kippen-, varkens-, koeien- en schapen- en geitenstallen aan toe. Dat minister Carola Schouten (Landbouw) daarmee in haar maag zit, laat zich raden. Dat boeren er onrustig van worden eveneens. Want als deze wet wordt ingevuld zoals hij is ontworpen, betekent ie het einde van de intensieve veehouderij.
Zou de wereld echt zo diervriendelijk worden vanaf 2023? Met tamme eenden die het recht krijgen om in water te zwemmen (nu moeten ruim acht miljoen eenden in de Nederlandse veehouderij het zonder zwemwater stellen waardoor hun hele gewicht de hele tijd op hun zwemvliezen rust waar hun lichaam niet op gebouwd is), biggen waar de staarten niet meer van worden weggebrand, kalveren en geiten die niet meer worden onthoornd, konijnen die in de grond mogen graven, varkens die altijd in de modder mogen wroeten en kalfjes en biggetjes die na de geboorte gewoon bij hun moeder mogen blijven voor een portie onvervalste moederliefde en dito melk?
Van mij mag het.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
