Mama is boos
Pubers, je ruikt ze van een kilometer afstand, ze zijn aartslui en uit zichzelf doen ze helemaal niks, nada, noppes.
Je houdt van ze en soms ben je ze hartstikke zat. Zodra de hormonen door hun lijf razen veranderen je schattige kindertjes in een soort monsters die je koelkast leegvreten, het werkelijk nooit met je eens zijn en denken dat de vuile was vanzelf in de wasmand belandt.
Ik heb me weleens wanhopig afgevraagd of deze fase ooit nog over zou gaan, als ik weer eens een dampende berg wasgoed in de kamer van de een zag liggen en vijf halflege bekers koffie, drie chipzakken en een half afgekloven appel onder het bed van de ander. Inmiddels doe ik snel de deur dicht als wat ik zie me niet bevalt. Niet mijn probleem, denk ik dan.
Laura Schipaanboord zocht een andere oplossing. Deze moeder had ook zo genoeg van het pubergedrag van haar kinderen dat ze door haar hele huis briefjes ophing met de hashtag #DOESWAT. (Dat lijkt nogal op #DOESLIEF van een tijdje geleden. Weet je nog, over dat we wat liever voor elkaar kunnen zijn.) Ik had het zelf kunnen verzinnen. Mijn hemel, hoe herkenbaar. Alsof je de vliegende vinkenkoorts krijgt als je de stofzuiger aanraakt. Of spontaan blind wordt als je je stinkende sokken zelf in de wasmand gooit. Het moet niet gekker worden.
Kom op schatjes, doe eens wat! Ruim voor de gein eens het aanrecht op als je een tosti bakt. Laat uit jezelf de hond uit als ie piepend met gekruiste pootjes bij de voordeur staat. Denk niet dat je moeder Assepoester heet en het allemaal geruisloos achter de puberbips opruimt.
En als dit niet helpt dan gaan we samen met Laura en andere boze moeders samen met onze stofzuigers op het Malieveld staan. Ik ga mee!
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
