Lievelingsdag!
Dag waarop ik me vroeger verheugde om ontzettend in lampen te hangen en ik nu alleen maar verlang naar een knapperend haardje (dank firma De Linde uit Tiel voor een vers huisje met hout) en een groot glas J. Lohr (echt de lekkerste witte als je van volle wijnen houdt) en dan in slaap dommelen bij The Masked Singer.
Mijn man kan nog wel eens verlangen naar een avondje kroeg en een discootje toe. Ergens achter die leesbril zit nog steeds een jongetje. Ik zie het bij meer mannen in mijn buurt en het grappige, en soms ook tikje aandoenlijke, is dat ze ook denken dat het zo is. Zo zei onze dierbare vriend L (de vijftig ruim gepasseerd en de zestig bijna in zicht) dat hij zeker wist dat hij zo weer een meiske van halverwege de twintig om zijn vinger zou kunnen winden.
Een andere vriend die Abraham de hand heeft geschud zei laatst met droge ogen dat hij aan een bar nog best door zou kunnen gaan voor 38. Het was dat die wijn me zo lekker smaakte, anders had ik me er in verslikt. Ineens dacht ik aan Herman van Veen die mijn gast was bij het programma Koffietijd waar ik als redacteur voor werkte. Ik 25, hij toch minstens 55. Kalend met een krans haar. Niets mis mee op zich, maar als je 25 bent, heb je toch iets andere ideeën over waar je een verhoogde hartslag van krijgt. Weerhield hem er niet van om net even iets langer en met veelbetekenende blik naar me te kijken. Toen vond ik het vermakelijk, nu vind ik het eigenlijk geweldig van die mannen. Wij kijken alleen maar naar wat minder wordt in ons uiterlijk, zij zien het verval niet en vinden zichzelf nog net zo knap en jeugdig en goddelijk als altijd.
Dat Herman van Veen toch ooit nog eens mijn inspiratie op deze vrijdag zou worden. Het moet niet gekker worden.
Fijn weekend!
Door: May-Britt Mobach
