De opvoedles
Als jij dit leest, sta ik al marshmallows in de gesmolten chocola te dopen want mijn meisje trakteert vandaag.
Nu vraag jij: waarom heb je dat gisteravond niet gedaan, en dan zeg ik weer: toen had ik een diner van Moët et Chandon en wie zegt er nou nee tegen een glas champagne? Dus de wekker ging vanochtend om zes uur en dat was het startsein voor non stop rennen tot en met maandagavond. Zondag is ons meisje jarig en dat vieren we met een weekendje Efteling. Als we terugkomen is het de dag erna Sint Maarten. En ik zei zomaar ‘tuurlijk joh’ toen mijn dochter vroeg of haar vriendinnenclubje bij ons mocht eten en in de voortuin een feestje mocht bouwen om van daaruit snoep uit te delen. Ik bedacht dat het dan misschien wel leuk was om daar glühwein en warme chocomel bij te schenken en kocht meteen een gezellig buitenhaardje bij Karwei. De moeders die ik tegenkwam vroeg ik meteen om een hapje mee te eten, want mijn man bakt frietjes en die van hem zijn echt de lekkerste van het land. En zo dijt het olievlekje van de gezelligheid uit. Het zou me niets verbazen als straks de hele klas in mijn voortuin feestviert. Ergens in mijn achterhoofd hoor ik de stem van mijn moeder die me altijd probeerde bij te brengen om eerst ‘nee’ te zeggen, dan kon ik altijd nog van gedachten veranderen.
Die opvoedles, die is helaas niet helemaal gelukt.
Ik wens je een heerlijk (en ontspannen) weekend,
May-Britt
Door: May-Britt Mobach
