Wat zou ons rapportcijfer worden?
Mijn ouders zitten in Italië. Dat waren ze sowieso al van plan, maar tijdens de quarantainetijd voelt het toch een beetje anders.
Elke keer als ik bel vraagt mijn vader of we echt gewoon op straat mogen lopen. Als ik hem vertel dat ik elke dag een paar kilometer hardloop met een of twee meisjes achter me op de fiets, zijn ze verbaasd. In Italië krijgt mijn vader vaak te horen dat ‘gli ollandesi’ het allemaal niet zo nauw nemen met corona, dat we eigenwijs zijn want geen mondkapjes dragen en ga zo maar verder. Het komt er bijna op neer dat wij de schuldigen zijn aan dit vervelende virus omdat wij het niet adequaat genoeg zouden aanpakken. Ik vrees dat het Italiaans van mijn vader, net als dat van mij overigens, niet goed genoeg is om hen te vertellen dat onze cijfers ook dalen en ons Outbreak Management Team heeft gekozen voor een ‘intelligente lockdown’. We hebben allemaal niet eerder met dit bijltje gehakt dus we kunnen niet zeggen welke aanpak beter werkt en welke niet. Ik moet zeggen dat ik dolblij ben met onze aanpak en met de dalende cijfers. Ik doe ontzettend mijn best in ieder geval om de ruimte die ons gegeven wordt te respecteren en binnen de regels die we hebben te blijven. Volgens mij doen velen dat, een enkele uitzondering daargelaten. Volgens mij doen we bijna allemaal ons best.
Ik ben heel benieuwd welk rapportcijfer meester Mark ons vanavond gaat geven.
Nog even thuisblijven. Of in elk geval op afstand.
Lieve groet en alle goeds,
May
Beeld: Lidian van Megen
Door: May-Britt Mobach
