Een heel goede morgen
We zijn weer thuis. Ik zit en zucht. Vliegen blijf ik een stressvolle onderneming vinden. Het begint de nacht ervoor al.
Elk uur kijken of ik de wekker niet heb gemist om vervolgens tien minuten voor de wekker weer wakker te worden. Ik vlieg alleen met de meisjes want mijn geliefde moest al werken. Werkpaarden en luxepaarden, zeggen ze dan, maar zo’n reisdag is een stuk vermoeiender dan een dag op kantoor met mijn meisjes achter de laptop. File, ongeluk, op vijf minuten voor het vliegveld. Politie, ambulance, wat ik eerst wegwapperde als Italiaanse bravoure maakte gauw plaats voor een zenuwslopende slotakte.
We redden het, natuurlijk. Maar fluïde, dat was onze tocht niet. Dan naar huis, hond halen, hond uitlaten, koffers uitpakken, bedenken wat we gaan eten, kinderen eens even stevig in het sop zetten en dan mag ik eindelijk een glas van mezelf. Op de plaats rust. Dat heb je na zo’n vakantie misschien niet verdiend, maar wel nodig.
Ik wens je een heerlijk weekend, en pas op voor Ellen, want ze komt eraan. Lekker binnen blijven met boeken en thee.
Dagdag,
May
Door: May-Britt Mobach
