Blijf met je vieze vingers van m’n lezers af
Dat ze mij voor van alles en nog wat uitmaken is nog tot daar aan toe, moet je maar niet met je hoofd online gaan staan. Maar m’n lezers? Sorry hoor, je kunt ook te ver gaan.
‘Goh, het lijkt wel of er steeds meer zeurpieten online komen, ook op Franska.nl’, zei een van m’n trouwe lezers laatst via een chatbericht op Facebook. Nou stop ik zeurpieten en mopperpotten altijd heel snel weg, ergens in een stoffig hoekje achterin m’n hoofd. En heb ik ook nog altijd de wijze les van m’n moeder in m’n achterhoofd: ‘Ze zullen er zelf wel het meeste last van hebben.’ Daar reken ik dan dus ook gewoon op. Over en sluiten.
Hoewel…
Nou is zeuren en mopperen nog tot daaraan toe, maar ronduit grof of beledigend zijn op sociale media en zelfs op mijn Facebook-pagina? Ik begrijp die hobby niet. Dan sta je dus ’s ochtends op (of misschien lig je nog languit in bed, te besodemieterd om ervoor op te staan) en dan ga je lekker een beetje vervelend zitten doen tegen de hele wereld. Brrr. Ik wil het niet voor me zien, hoe zo iemand dat zit te doen. Soms heb ik spijt dat ik zo’n beeldende fantasie heb.
Laatst was er weer zo’n typ bezig op onze Facebook-pagina. Ze had het op mij gemunt. Ik zag het pas later, anderen waren er eerder bij. En zo ontzettend lief, heel veel lezers sprongen voor mij in de bres. Ook waren er lezers die me adviseerden om die mevrouw te blokkeren. Heb ik uiteindelijk gedaan. Want ze begon ook tegen anderen lelijk te doen. Ja zeg! Blijf met je vieze vingers van m’n lezers af.
Een van de lezers, die het zich erg had aangetrokken, had daardoor zelfs ’s nachts een leuke tekst bedacht, die ze me de volgende dag stuurde: ‘Zuurpruimen? Geef mij maar een zoetekauw.’ Zo grappig. Die zou ik eigenlijk op een tegel moeten laten zetten om op de redactie op te hangen.
Door: Franska
