Zit ik weer met een brok in de keel. Gewoon door een filmpje op Facebook. Duidelijk een geval van expres gemaakt om ons te ontroeren. Wat is dat toch met kerst en sentimentele gevoelens? Er is weer keihard gewerkt om de allerliefste en mooiste filmpjes te maken. En die zijn pas echt goed als er spontaan tranen over je wangen biggelen. Mensen móeten aan het huilen gemaakt worden in december. Ik ben normaal niet zo’n huilebalk, maar de marsepein en banketstaven liggen nog niet bij de bakker of de waterlanders liggen bij mij op de loer. Gebrek aan zonlicht? Ik slik al trouw vitamine D… Iedereen heeft het natuurlijk al lang gezien. Ik vandaag pas. Voor het geval ik niet de enige ben die het tot nu toe gemist had:
